Zwyczajnie niezwykli. Obrazki o niepełnosprawnośc recenzja

Autor książki przez kilka lat pracował w szkole, ale później zdecydował się na emigrację. W Niemczech podjął pracę w jednym z domów opieki dla osób niepełnosprawnych intelektualnie. Książka to zbiór opowieści, które są tak naprawdę wspomnieniami o podopiecznych, których nierzadko już nie ma i ciekawych historii związanych ze współpracownikami.

Autor porusza temat trudny, a jednocześnie tak bliski mu temat. O niepełnosprawności mówi się coraz więcej, chociaż i tak za mało, a już o niepełnosprawności intelektualnej często nawet nie chcemy słuchać. Marek Dynowiak pokazuje osoby z różnymi schorzeniami i często zachowujące się w niecodzienny sposób. Autor stara się jednak nie skupiać na cierpieniu, bólu i litości. Czytając książkę, miałam wrażenie, że swoich podopiecznych opisuje w sposób dokładnie taki sam, w jaki opisałby każdego z nas. Dodatkowo w historiach nie brakuje humoru, śmiesznych pomyłek, czy po prostu dobrej zabawy.

Zbiór wspomnień dostarczył mi również wielu ciekawych spostrzeżeń, ponieważ autor opisuje wydarzenia bardzo realistycznie i nie owija w tak zwaną bawełnę - mówi tak, jak naprawdę było.

Bardzo podobała mi się opowieść i to właśnie ona najbardziej zapadła mi w pamięć o jasełkach corocznie organizowanych w domu opieki. Niektórym podopiecznym w końcu znudziła się taka forma, zapragnęli czegoś nowego. A co z tego wyszło? Tego dowiecie się jedynie, zapoznając się z lekturą.

Marek Dynowiak porusza całą gamę tematów, w większości tak bliskich każdemu z nas, co jeszcze bardziej przybliża czytelnika do głównych bohaterów. Autor opisuje historie związanie z miłością, ale również z rozczarowaniem w tym temacie, opisuje przyjaźnie, tęsknotę, pasje i uzależnienia, pokazuje, że nie wszyscy muszą się lubić, ale powinni przynajmniej się szanować. W kilku słowach - skupiono się po prostu na opisaniu życia takim, jakim jest, niezależnie od tego, czy jest to codzienność nasza, czy niepełnosprawnych.

Książkę polecam wszystkim, którzy są zainteresowani tematem, a może nawet bardziej tym, którzy się go boją i unikają. Autor podjął ważny temat i ukazał niepełnosprawnych intelektualnie jako prawie takich samych jak my. Myślę, że to ważna lektura, po którą warto sięgnąć, mając trochę wolnego czasu, aby nie zabrakło go na przemyślenia i refleksje.