Przepowiednia recenzja

Jak dobrze, jest wrócić do świata, którego poznało się już zalążek i do bohaterów z którymi spędziło się fascynujące historie w liczbie mnogiej, w towarzystwie dużej ilości wina.
Jako, że to druga część przygód drużyny Ahury, od pierwszej strony wkraczamy w akcje, która na pierwszy rzut oka, jest dla nas mocno tajemnicza, ale im głębiej się w nią wgryziemy, tym więcej zaczynamy kojarzyć z poprzedniej części.

Dla mnie ta historia była wszystko bardziej niż wcześniej.

Część osób, które wchodzą w skład drużyny Ahury, poznaliśmy już z grubsza, ale tym razem mamy wgląd również do ich przeszłości, przez co jesteśmy w stanie ich lepiej zrozumieć ich tok działania, choć to nie tak, że zrozumiemy to w każdym aspekcie. Ponieważ jak to często bywa, głupie błędy za które będzie później płacić cała drużyna zdarzają się każdemu, najważniejsze że na zaś da się wyciągnąć wnioski.

Jeśli chodzi o samą drużynę, to widać na pierwszy rzut oka, że nie jest to zespół przygotowujący się do swojej misji przez jakiś dłuższy okres, tylko zbiór jakby przypadkowych i totalnie odmiennych osobowości, które muszą nauczyć się żyć razem. Raz im to funkcjonowanie w zgodzie wychodzi lepiej, i potrafią się fajnie zjednoczyć, by pokonać kolejne przeszkody, które będą pojawiać się na ich drodze, ale bywa też tak, że się kompletnie ze sobą nie zgadzają, plątają się sobie nawzajem pod nogami, nie rozumieją swoich czynów, kłócą się czy nawet nie raz dochodzi między nimi do rękoczynów. Faktem jednak jest to, że zawsze kończą po jednej stronie barykady by wspierać się mimo wszystko.
Dlatego tak ich polubiłam i nie będę Wam tutaj wymieniać członków drużyny, ponieważ wolałabym, żebyście poznawali ich sami, zapewniam jednak, że nie zabraknie tych walecznych czy gibkich, tych szybkich, ale i mniejszych czy wolniejszych, tych głupkowatych ale i bywają mądre głowy, a przede wszystkim każdy z nich będzie miał dla Was dużą dawkę humoru i barwnych opowieści z niejednej alkowy.

Fabuła jest tutaj czymś tak zagmatwanym, że chwilami ciężko ogarnąć to na trzeźwo, ale plusem tego wszystkiego jest fakt, że tu nie idzie się nudzić. Mamy wojnę domową, której trzeba zapobiec, tylko trzeba pamiętać, że nie wszystko co na pierwszy rzut oka jest jasne, w rzeczywistości takie właśnie jest. Na drodze między jednym zamkiem a drugim, nie raz spotkamy osoby, które nie będą nam ani trochę przychylne z czego będą wynikać liczne pojedynki, a te będą zarówno krwawe jak i brutalne, nie zabraknie rozlewu krwi czy latających w powietrzu części ciała. Cały czas jednak brniemy do przodu by spotkać się z przeznaczeniem, w które nie końca wszyscy wierzą a mimo to nie odpuszczają.
Końcówka książki bardzo emocjonująca, spotykamy istoty groźne i niebezpieczne, musimy stawić im czoła by zdobyć upragniony cel, a ostatnie słowa w książce to taki zwrot akcji, że nie mogę się doczekać kolejnej części.

Przepowiednia to polska książka fantasy, która ma w sobie wszystkie elementy by wciągnąć czytelnika. Poczynając od pomysłu na fabułę, która ewoluuje z każdą przeżytą historią, kreacje bohaterów, którym kibicuje się z całego serca, świat stworzony z głową i logiką w którym idzie się odnaleźć choć nie zawszę będzie to łatwe, po niesamowite istoty i przeciwników którzy staną na naszej drodze.
Przygoda, humor, bukłaki pełne wina ale i innych trunków, których ja nie koniecznie bym spróbowała, to wszystko czeka na Was.
Wkroczcie za mną do świata Ahury!