Kroniki Amberu 1 recenzja

Jeśli ktoś z Was przeczytał chociaż kilka moich recenzji, łatwo może zauważyć, że fantasy to raczej nie moja bajka. Wolę powieści o codziennym życiu ludzi i wydarzeniach, które mogłyby się stać naprawdę i dlatego sięgam głównie po literaturę obyczajową. Pomimo tego znam kilka książek fantastycznych dla dzieci młodzieży, które przypadły mi do gustu. Ta powieść jest natomiast moją pierwszą "dorosłą" pozycją z tego gatunku. Gdyby nie Wyzwanie pod batem — edycja fantastyczna pewnie nigdy nie sięgnęłabym po lekturę spod pióra Rogera Zelaznego, który przekonał mnie, że ten rodzaj literatury również nie jest taki zły.

Autor w swojej książce ukazał dwa światy — Amber i Dworce Chaosu. Oba są bardzo ważne, a jednocześnie tak od siebie różne. Główny bohater- Corwin to postać, którą polubiłam praktycznie od razu. Chociaż jego życie nie było łatwe — książę i prawowitym następcą tronu Amberu w wyniku wypadku doznał amnezji i stracił pamięć, jest osobą naprawdę pozytywną. Corwin musi stanąć do trudnej walki, a właściwie dwóch i nie wiem, która z nich jest ważniejsza. Jedna to ta o odnalezienie samego siebie, poznanie swojej przeszłości, a druga o tron i władzę, która mu się należy.

Pomysł na fabułę uważam za bardzo ciekawy, szybko wciągnęłam się w to, co się dzieje. Kreacja głównego bohatera jest bardzo dobra i wyrazista, a wszystkie jego działania poparte cechami, które przez całą książkę stara się ukazać Autor. Do gustu przypadł mi również wyjątkowy świat przedstawiony, opisany w powieści z dość dużą dokładnością. To są zdecydowanie plusy powieści, które zaważyły na tym, iż mnie nie nudziła i czytałam ją z przyjemnością.

Nie do końca podobała mi się natomiast narracja. Chociaż ogólnie nie mam problemu z tą pierwszoosobową, która występuje w wielu książkach, tak tutaj coś mi nie grało i być może to tylko moje subiektywne zdanie, ale zdecydowanie wpłynęła ona negatywnie na odbiór całej historii. Problemem były również dialogi, a raczej nieumiejętne w moim odbiorze ich wypośrodkowanie. Bohaterowie wykreowani przez Zelaznego prowadzą ciekawe rozmowy, ale jedne z nich są za krótkie i nic nie wnoszące, a kolejne bez potrzeby ciągną się po kilka stron i podają wręcz za dużo informacji na raz.

Książkę uważam za dobrą i polecam ją osobom, które dopiero zaczynają swoją przygodę z fantastyką. Interesująca i wciągająca, a jednocześnie dość prosta fabuła, a także dobra kreacja głównego bohatera sprawią, że pomimo sporej grubości powieść przeczytacie szybko i najprawdopodobniej nie będziecie tego żałować. Roger Zelazny pokazał mi, że fantasy da się lubić i nie wykluczam, że w przyszłości sięgnę po dalszy ciąg "Kronik Amberu".