Kroniki Amberu 1 recenzja

Roger Zelazny jest amerykańskim pisarzem science-fiction i fantasy, mającym polskie korzenie, co jest dodatkową zachętą do sięgnięcia po jego twórczość. Jego cykl o Amberze jest stawiany na równi z „Władcą Pierścieni” J.R.R. Tolkiena czy „Diuną” Franka Herberta, zatem nic dziwnego, że swoją przygodę z fantastyką rozpoczęłam od tej pozycji. „Kroniki Amberu” składają się z dziesięciu części, a dzięki Wydawnictwu Zysk i S-ka, w 2010 roku, zostały wydane w dwóch tomach. Po zapoznaniu się z pierwszym woluminem sięgnęłam po drugi, w którym znalazło się kolejnych pięć ksiąg cyklu: „Atuty Zguby”, „Krew Amberu”, „Znak Chaosu”, „Rycerz Cieni” oraz „Książę Chaosu”.

W poprzednim tomie poznaliśmy Corwina, jednego z Ksiażąt Amberu, który po wygranej przez Amberytów bitwie z Chaosytami, znika bez śladu. Teraz mamy do czynienia z jego synem Merlinem, który jest potomkiem zarówno Amberu, jak i Chaosu. Merlin próbuje odnaleźć swojego ojca, przemierzając Cienie, tworząc inteligentną maszynę, a w międzyczasie popadając w coraz to nowe tarapaty i konflikty. Podróżując musi pamiętać, że ktoś poluje na jego życie i nie jest on nigdzie bezpieczny. Czy rodzina i przyjaciele są tacy jakimi się wydają, czy też każdy z nich ma swoje, niekoniecznie przyjazne, plany względem jego osoby? Po raz kolejny uczestniczymy w walce pomiędzy siłami Porządku a siłami Chaosu, w której narzędziem, na skutek swojego pochodzenia, staje się Merlin. Kto wygra tym razem?

Zapisane historie poznajemy z perspektywy Merlina, autor po raz kolejny zastosował pierwszoosobową narrację. Ponieważ autor nie użył wymyślnych imion oraz nazw własnych , czytelnik nie ma dylematów dotyczących ich wymowy. Muszę jednak stwierdzić, iż niezbyt pozytywne wrażenie zrobiły na mnie rzucający się w oczy brak literki „ź” w wielu miejscach oraz dwa błędy ortograficzne (na tyle zwróciłam uwagę).

Autor zastosował otwarte zakończenie, dużo wątków nie zostało zakończonych, przez co po przeczytaniu książki pozostajemy z wieloma pytaniami bez odpowiedzi. Można stwierdzić, że chwilę po odłożeniu książki na półkę zaczynamy tęsknić do Amberu.

Książka zdecydowanie dla tych, którzy mieli już okazję zapoznać się z Amberem, dzięki pięciu poprzednim księgom Kronik.