Sputnik Sweetheart recenzja

Kartezjusz powiedział: „Myślę więc jestem.” Ja myślę, Ja jestem, a Ty? Przez następne stulecia filozofowie próbowali przejść od Ja do Ty ,nie mówiąc nawet o My. Chociaż już Św. Augustyn pisał, że osoba ludzka staje się osobą w relacji do innej osoby, jest nią na podstawie tej relacji. Ks. Tischner pisał, że problemem współczesności jest, że ludzie obcują ze sobą, ale się nie spotykają. Czy może istnieć Ja bez Ty?
„Sputnik Sweetheart” jest bardzo prostą opowieścią. Bohaterowie tej opowieści to On i dwie kobiety, przyjaźń a także dwie miłości. On (narrator) jest nauczycielem literatury jest zakochany w Sumire i się z nią przyjaźniącym. Sumire jest początkującą pisarką, zakochaną w dwukrotnie starszej Miu. Aby być bliżej ukochanej zostaje jej sekretarką. Czy te miłości mogą być szczęśliwe? Obie kobiety wyjeżdżają na wakacje do Grecji, gdzie Sumarie nagle znika. Zostaje dość niejasny jej dziennik i parę śladów. Miu zaprasza narratora do Grecji, aby pomógł jej w poszukiwaniach. Czy odnajdą Sumire?
W powieści odnajdujemy wszystkie motywy tak dobrze znane u Murakamiego, muzyka klasyczna, jazz, koty, księżyc, samotność i pragnienie spotkania. Bohaterowie są jak tytułowe sputniki (towarzysze podróży), które się mijają ,przyciągają, odpychają, czasem razem dryfują. Ale czy mogą się spotkać? Czy może w tym pomóc pożądanie i seks? Może najpierw trzeba poznać siebie, jak u Kerouace, przez całkowitą samotność na odludziu i poznanie siebie? Może ważne jest poznanie różnicy między samotnością, a osamotnieniem?
Mamy u Murakamiego wielość światów, gdyż każdy z nas jest dla drugiego zupełnie innym, obcym światem, czasami dla nas samych stajemy się innym, obcym światem. Czy więc niemożliwe jest spotkanie? Autor jednak daje nadzieję. Jest coś do czego możemy się odwołać.

Bardzo prosta, ale poruszająca i intrygująca opowieść. Polecam wszystkim, którzy po raz pierwszy stykają się z Murakamim, gdyż jest to właściwie kwintesencja jego twórczości, zawiera wszystkie elementu charakterystyczne dla jego twórczości. Opowiada o zwyczajnych sprawach i problemach dnia codziennego, ale w jego wykonaniu stają się niezwykłe. Kwintesencja także tego, co jest ważne dla każdego z nas: drugi człowiek, samotność, spotkanie, przyjaźń, miłość. Wspaniale posługuje się słowem, narracją i dialogami, balansując z wyczuciem między snem, a jawą.