Czterdzieści minus recenzja

Idealna książka, aby się zrelaksować, odciążyć umysł po ciężkim dniu, złapać oddech i przyjemnie spędzić czas.

Karola, Magda, Aśka i Anita to babki z krwi i kości. W zacnym wieku 30 plus... albo raczej czterdzieści minus. Nie ilość przeżytych lat je jednak definiuje, a doświadczenia, które mają "na koncie" oraz podejście do życia. A z tym, jak wiadomo, bywa różnie, bo nawet największemu realiście może się zdarzyć wyciągnąć głowę pomiędzy chmury, zaś najbardziej optymistycznie nastawiony do świata osobnik czasem wpadnie w otchłań rozpaczy. I tak to właśnie wygląda u tych sympatycznych wrocławianek. Rozwody, zdrady, miłosne uniesienia i biznesowe porażki. Słowem - kwintesencja codzienności.

Dziewczyny skończyły studia z kulturoznawsta. Los jednak rozrzucił ich po totalnie różnych zawodowych ścieżkach. Karola, klnąc na swą marną posadę, nieustannie marzy o czymś bardziej fascynującym. Magda przeżywa życiowy dramat, który zmusza ją do powrotu do pracy, którą kiedyś kochała, a teraz... po przerwie na urlop macierzyński musi się o tym przekonać. Anita traci nadzieję na utrzymanie swojej wymarzonej czekoladziarni, a Aśka dźwiga na barkach potężny ciężar przewin z przeszłości. Kobiety doskonale się uzupełniają i mimo wielu różnić, są dla siebie ogromnym wsparciem. Jako czytelnicy wskakujemy do icb domów, miejsc pracyo ulubionych punktówspotkań, by śmiać się razem z nimi, czasem otrzeć łzy wzruszenia bądź bezsilności, a czasami rzucić soczystym "mięsem" na całe to cholerne życie.

W książce niejedna czytelniczka z pewnością odkryje skrawki siebie. Mamy tu bowiem zwykłość, w której codziennie każdy z nas tapla się z większą lub mniejszą energią, w chwilach wzlotów i upadków, z uśmiechem na ustach i zmarszczką porażki na czole. Muszę przyznać, że przyjemne to było spotkanie, pełne emocji, różnych bardzo, otulające i potwierdzające, że w babskiej przyjaźni drzemie przeogromna moc. Bo są takie więzi, które trwają, mimo wszystko, nawet kiedy wszystko wokół wali się w imponującą stertę gruzu.