Wiek czerwonych mrówek recenzja

"One niestrudzenie pełzną przez nasze domostwa, nasze szyby, dojadają nas, wypijają nasz miód, naszą rosę, nektar naszych kwiatów; budują na naszych kościach nowe mrowiska, za każdym razem wyższe, za każdym razem większe,. Ich mrowiska wyrastają na pogorzeliskach naszych chat, naszych cerkwi, naszych świętości. Ich czerwona zawziętość wzbudza przerażenie."

Czym jest dla Was głód? Tym, że nie zjecie przez dwie godziny żadnego większego lub mniejszego posiłku i odczuwacie ssanie w żołądku? Macie szczęście.

"Wiek czerwonych mrówek" to wstrząsająca historia mieszkańców Macochy i okolicznych wsi, którzy umierają z głodu. Czerwoni zabierają z ich domu wszelkie dobra w imię partii, w imię ojczyzny. Okropnym zjawiskiem jest walka o jedno, JEDNO, ziarenko zboża, które "ratuje" sytuację głodzonych rodzin. Każdy najdrobniejszy okruszek jest na wagę złota. Sprzedaż domu za osiem bochenków chleba? Niewyobrażalne! A jednak mogło być faktem.

"Oni, wiesz, są jak mrówki, hordami przyszli tutaj, gdzie można się pożywić miodem z cudzego dzbanka. I już się przyssali. Już się nie zatrzymają, dopóki nie wyssą z nas ostatniej kropli krwi."

Tania Pjankowa stworzyła obraz głodujących ludzi, który dostarcza wielu emocji. Czytelnika bombarduje potężny ładunek smutku, żalu, poczucia niesprawiedliwości, ale i chęć zemsty, wyznawanie zasady "oko za oko, ząb za ząb".

Skłania do refleksji, dlaczego człowiek jest tak okrutny w stosunku do drugiego. Dlaczego to zawsze najsłabsi dostają rykoszetem. Dlaczego ktoś ma prawo odbierać człowiekowi prawo do jedzenia, do posiadania domu, do życia.

W tej przejmującej lekturze poznajemy losy mieszkańców Macoch z trzech perspektyw. Każda z nich wyraża inne pojęcie głodu. Głód, który trawi nasze ciało przez brak dostarczanego pożywienia. Głód, którego zaspokajanie pozwala na chwilę poczuć się lepiej po traumatycznych przeżyciach. Głód miłości, który po odtrąceniu rośnie z dnia na dzień jeszcze bardziej. Ukazana jest też nieświadomość ludzi, którzy nie widzą bądź nie chcą widzieć tego, co ich władza wyrządza zwykłym ukraińskim chłopom i ich rodzinom.

"Wiek czerwonych mrówek" napisany jest pięknym stylem, który urzeka już od pierwszych stron. Bohaterowie i ich przemyślenia, "radzenie" sobie z sytuacją, która ma katastrofalne skutki są na piedestale tejże powieści. Nie znajdzie się tu pozytywnych wydźwięków. Ta książka zasmuca, wywołuje negatywne emocje, skłania do refleksji nad ludzkim życiem. Nad tym, ile jest ono warte.

Nie wiem, czy jest to książka do polecenia. Jej mocny wydźwięk i to, że temat jest naprawdę trudny, nie spodoba się każdemu. Sądzę, że zmąci spokój, zachęci do poznania faktów o Wielkim Głodzie na Ukrainie i pozostanie w głowie na dłużej. Jeśli czytujecie tak ciężką literaturę, to zachęcam do sięgnięcia po ten tytuł.