Czas pokuty recenzja

Po lekturze „Nowe życie” pierwszego tomu Sagi Joanny Jax „Na obcej ziemi” z niecierpliwością wyczekiwałam dalszych losów bohaterów. Autorka zakończyła historię w takim momencie, że czytelnik od razu chciałby zanurzyć się w kontynuacji i dowiedzieć się, co takiego zgotował los dla Nadii i Wissariona.

Nie udała się ucieczka na Zachód. Nadia i Wissarion zostają zatrzymani przed Maksima i jego żołnierzy. Ktoś ich zdradził, jednak ani Nadia, ani Wissarion nie domyślają się, kto udaremnił ich ucieczkę. Szczęśliwie Maksim daruje życie Wissarionowi, jednak stawia warunek, mężczyzna musi przekroczyć granicę sam i raz na zawsze zniknąć z życia Nadii i Oleńki.
Maksim nie potrafi wybaczyć Nadii zdrady i kłamstw, ale za wszelką cenę chce spełnić jej marzenie o posiadaniu dziecka. Wie, że tylko ciąża Nadii pozwoli jej zapomnieć o Wissarionie. Wizyta u lekarza daje im nikłą nadzieję na posiadanie potomka. Już niebawem okazuje się, że podjęte leczenie przyniosło skutek, Nadia jest w ciąży.
Czy nowy etap w życiu Nadii sprawi, że pokocha ona Maksima i stworzy z nim prawdziwą rodzinę? Czy uda się jej zapomnieć o Wissarionie? Czy mężczyzna raz na zawsze zniknie z życia Nadii?

Joanna Jax po raz kolejny udowadnia swoim czytelnikom, że jest mistrzynią w kreowaniu historii na tle wojennej zawieruchy. „Czas pokuty” to powieść, w której Joanna Jax maluje bardzo realistyczny obraz rzeczywistości, z jaką przyszło się zmierzyć głównym bohaterom. I tym razem bohaterowie powieści nie mają łatwo. Próbują odbudować swoje życie na nowej ziemi, jednak z każdym ich krokiem naprzód los stawia na ich drodze przeszkody, które by pokonać muszą podejmować trudne, czasami bardzo bolesne decyzje.
Książkę czyta się płynnie, niepokój i strach o losy bohaterów towarzyszą czytelnikowi do samego końca. Jedyne, co mi odrobinę przeszkadzało podczas lektury, to powtórzenia niektórych sytuacji dotyczących bohaterów, jednak w żadnym wypadku nie odebrało mi to przyjemności z czytania. Chłonęłam tę historię całą sobą z nadzieją na szczęśliwe zakończenie.
Choć druga część Sagi „Na obcej ziemi” nie wywołała we mnie aż takich emocji, jakie towarzyszyły mi podczas lektury poprzedniej części, to i tak z ogromną niecierpliwością będę wyczekiwała kontynuacji. Autorka kolejny raz zakończyła powieść w sposób, który nie pozostawia czytelnika bez pytań.