Współlokatorzy recenzja

Potrzebowałam lekkiej historii, dlatego zdecydowałam się na Współlokatorów, zwłaszcza, że czytałam o tej książce same plusy!

Ale to niestety nie było to, początek był dziwny, to znaczy sam pomysł był dość oryginalny, ale mało prawdopodobny. Nie wyobrażam sobie takiej umowy jaką zawarli bohaterowie, NO ALE OKAY. Różnie bywa. Później było po prostu nudno i typowo. Szkoda, że jednak przerodziło się to w schematyczne rom-com, czyli zły były chłopak, cudowny nowy facet i głupiutka, pokrzywdzona dziewczyna. Byłoby ciekawiej, gdyby autorka zdecydowała się na rozwój przyjaźni między głównymi bohaterami, bo ta relacja była naprawdę urocza. W momencie, gdy zaczął się romans to książka zaczęła się niemiłosiernie dłużyć, ponieważ ten niby wstęp był niesamowicie długi (i jednocześnie był najciekawszy), a "poprawna książka" rozpoczęła się właśnie po roku znajomości głównych bohaterów.

Tiffany była dość głupiutka, na dodatek była ekstrawertyczką, więc to totalnie nie jest mój typ postaci. Sam Leon ujdzie, błyskotliwy introwertyk, ale kurde, ten kontrast między nimi mnie dobijał i nie bardzo wiem jak to się stało, że autorka postanowiła ich dopasować. Zdecydowanie najciekawsi byli przyjaciele Tiffy, których niestety było jak kot napłakał, więc nie było mi dane lepiej ich poznać, a szkoda. Historia brata Leona była fajnym urozmaiceniem, ale czasem trochę przesadzonym, a z drugiej strony jego wątek,, który na początku był dość istotny, później został zrzucony na dalszy plan. Czułam się zdezorientowana.

Jak już wspominałam, w pewnym momencie książka zaczęła mnie nużyć i po prostu ją odstawiłam. Po tygodniu powróciłam z nastawieniem na coś tragicznego, byleby to skończyć, ale z tym nastawieniem poszło łatwiej, bo nagle nie było aż tak źle. Melodramatyczny finałowy punkt kulminacyjny nawet mi się podobał, co zaskoczyło samą mnie, później znowu trochę się nudziłam. Ostatni rozdział niezwykle cukierkowy.

Podsumowanie: MEGA lekka, ale trochę głupiutka i naiwna, z niesamowicie rozciągniętą fabułą, dobra na odstresowanie, ale tylko jeżeli ktoś lubi rom-com. Ja średnio przepadam i zapewne to stąd efekt niezadowolenia.