Cudowny chłopak recenzja

"Jakie to dziwne, że człowiek przeżywa najgorszy wieczór w swoim życiu, ale dla innych ludzi ten wieczór jest całkiem zwyczajny."
~~~
Los nie traktuje każdego jedną miarą, o czym na pewno każdy z nas zdołał się kiedyś przekonać. Wszyscy się różnimy. Mam inny charakter, sytuację życiową, finansową czy wygląd. Czy jednak nawet drastyczne różnice mogą dawać zielone światło do odrzucenia osób, które nie są takie jak reszta? Jest to główny wątek książki R. J. Palacio pt. "Cudowny chłopak", która ostatnio po raz pierwszy trafiła w moje ręce.
Głównym bohaterem jest August, chłopiec z pozoru taki jak każdy inny. Mieszka z kochającymi rodzicami i starszą siostrą, która zawsze stanie w jego obronie. Auggie ma nawet pieska, który wabi się Daisy. Jest jednak coś, co sprawia, że inni patrzą na niego inaczej - jego twarz. August urodził się z wadami genetycznymi, przez co wygląda zupełnie inaczej niż inni i wywołuje skrajne reakcje u reszty społeczności. Czas jednak mija, a chłopiec dorasta i staje przed jednym z większych wyzwań jakie go czekają. Szkoła, a z nią rówieśnicy i zmierzenie się z jego odmiennością.
Ta książka to coś wyjątkowego. Zupełnie tak samo jak Auggie. To pięknie opowiedziana, wzruszająca i niekiedy zabawna historia o trudnościach z akceptacją siebie i innych, tolerancją i nieprzyjemnościami jakie się z tym wiążą. Postać Augusta, jak i innych bohaterów, których narracja także pojawia się na wielu stronach, jest świetnie wykreowana. Mamy możliwość wcielić się w skórę każdego i przeżyć problemy z jakimi się zmagają. Co tu dużo mówić. Książka całkowicie chwyciła mnie za serce, rozerwała je, wymiętosiła, a potem oddała, a ja mimo to, wręczyłabym jej je po raz kolejny i kolejny. Historia jest bardzo wartościowa. Wspaniale pokazuje moc i uczy cech takich jak empatia, tolerancja, akceptacja czy zwykłe bycie miłym względem drugiego człowieka, niezależnie od tego kto to jest, jak wygląda i jak się zachowuje. Nie pamiętam kiedy ostatnio tak wiele razy płakałam w trakcie czytania. Sama pochłonęłam tą książkę w formie audiobooka czytanego przez panią Annę Dereszowską i bardzo polecam właśnie to nagranie. Lektorka wspaniale pokazuje uczucia w trakcie czytania, przez co miałam wrażenie, że płakała razem ze mną. Piękne doświadczenia, które polecam absolutnie każdemu.