Czwarte sikanie Bożenki Kowalskiej recenzja

„I poczuć się jeszcze choć raz, jakby wszystko było możliwe”

Punktualnie o piątej rano czwarte sikanie Bożenki Kowalskiej przerywa spokojny sen pensjonariuszy domu spokojnej starości. Lecz tego dnia Bożenka nie wstała na swoje czwarte sikanie. Sabina — jej współlokatorka, odkryła, że Bożenka nie żyje. Szybko udała się po pomoc. Jednak kiedy wróciła do pokoju, ciała Bożenki już nie było. Inny pensjonariusz — Antoni, lansuje teorię o morderstwie. Jednak Sabina nie wierzy w banialuki opowiadane przez Antoniego. Zmienia się to gdy odkrywa, że kolejną ofiarą mogła być ona.

Bardzo rzadko czytam komedie kryminalne. W sumie nie wiem dlaczego, bo za każdym razem, gdy jakąś czytam, to odkrywam, jak wiele frajdy mi one przynoszą. Z twórczością Jacka Galińskiego nie miałam do tej pory styczności. Wiem, że jego seria z Zofią Wilkońską odniosła super sukces. Chyba czas w końcu się za nią zabrać. Tym bardziej że „Czwarte sikanie Bożenki Kowalskiej” totalnie mnie zachwyciło.

Chyba wszystko mi tutaj zagrało. Sabina i Antoni to nieziemski duet. Ich rozmowy i perypetie doprowadzały do tego, że śmiałam się w głos. Sposób wykreowania tych postaci był genialny. Dwójka seniorów próbująca rozwikłać zagadkę morderstw w domu spokojnej starości. Ich przekomarzanki słowne, rozmyślania i czyny były przezabawne.

Książka dosłownie mnie pochłonęła. Nawet nie wiem, kiedy a skończyłam ją czytać. Dosłownie biegłam przez te strony, jak seniorzy do okienka na stołówce, żeby trafić na lepszy kąsek (dobrze, że żadna krępa w szlafroku nie czyhała na mnie we framudze). „Czwarte sikanie Bożenki Kowalskiej” jest genialne wyważona. Naprzemienne rozdziały pisane oczami Sabiny i Antoniego dodają płynności książce, a nam pozwalają na szersze poznanie całości wydarzeń.

Jednak autor serwuje nam tutaj też ironiczny obraz jesieni życia. Walki o lepszy byt i spotkania z rodziną. I chociaż jest to komedia kryminalna i humor zdecydowanie gra tutaj główną rolę, to między wierszami delikatnie lawirował smutek i cierpienie. Chociaż Jacek Galiński cały dom spokojnej starości ukazał w sposób sarkastyczny, to mam wrażenie, że jednocześnie uwypukla to, co jest ukryte. Gdzieś między wierszami dostajemy nieme wołanie staruszków o kontakt ze strony rodziny. Czujemy to ciągłe wyczekiwanie pt. „Ja tu tylko na chwilę, syn/córka remontuje dom i mnie stąd zabierze”. Spomiędzy stron wylewa się też samotność i żal.

Zdecydowanie mogę powiedzieć, że to nie moje ostatnie spotkanie z twórczością autora. Ta książka ta takie „cosy crime”, idealnie nadaje się zarówno na wakacyjny odpoczynek z książką w ręku, jak i jesienne czytanie przy kubku herbaty, gdy za oknem pada deszcz. „Czwarte sikanie Bożenki Kowalskiej” polecam zarówno fanom komedii kryminalnych, jak i osobom, które dopiero chciałyby poznać ten gatunek.