Pułapka rajskiej wyspy recenzja

„Pułapka rajskiej wyspy” zaintrygowała mnie od momentu, kiedy przeczytałam notę wydawcy. Ucieczka przed problemami, tajemnica oraz która towarzyszy naszemu bohaterowi od pierwszych stron, dawały nadzieję na ciekawą lekturę. Początkowe dobre wrażenie i nadzieje wraz z kolejnymi przeczytanymi stronami ustępowały pogłębiającym się zdziwieniem…

Marcin czuje się jak w potrzasku. Cały jego uporządkowany, dobrze znany świat rozpada się nagle jak domek z kart. Targany emocjami postanawia uciec od problemów za wszelką cenę. Jego desperacja jest tak duża, że nie bacząc na zdecydowaną degradację zawodową, postanawia podjąć pracę sprzątacza na niemieckiej wyspie Sylt. Kiedy przybywa na miejsce, wraz z grupką innych Polaków okazuje się, że ich zadaniem będzie sprzątanie kompleksów hoteli. Ciężka, fizyczna praca z dala od Polski i problemów jawi się naszemu bohaterowi jako najlepsza terapia na poukładanie sobie wszystkiego w głowie. Początkowe zadowolenie i przekonanie, że na wyspie jest bezpieczny i nic mu nie zagraża zmienia się diametralnie po firmowej imprezie podczas której doszło do tragedii. Marcin z lubianego i cenionego kolegi staje się obiektem nienawiści i agresji innych pracowników. Znów wszystko wali mu się na głowę, a jedyną opcją wydaje się kolejna ucieczka.

Mam problem z tą książką. Pierwszą połowę „Pułapki rajskiej wyspy” czytało mi się nawet przyjemnie. Michał Rozkrut tak poprowadził fabułę, aby od pierwszych stron zainteresować czytelnika historią Marcina. Mamy tajemnicę, poczucie niesprawiedliwości, pospieszny wyjazd z Polski, który prowadzi bohatera na wyspę Sylt. Autor dość zgrabnie przedstawił sylwetki Polaków podejmujących pracę za granicą. Niestety w drugiej części książki zdarzyło się coś naprawdę dziwnego. Nie wiem dlaczego, ale dotąd dość logicznie prowadzona narracja nagle została porzucona na rzecz nierealnych, pozbawionych sensu wydarzeń. Już wcześniej autor delikatnie naciągał rzeczywistość, ale przymykałam na to oko, niestety w pewnym momencie było tego za dużo. Dodatkowo przeszkadzała mi czasami stylistyczna niezdarność pisarza, nadmierne posługiwanie się zdaniami pojedynczymi oraz bardzo toporne opisy wyglądu bohaterów psuły przyjemność z czytania. Nie rozumiem również, dlaczego dość liczne rozmowy bohatera po niemiecku nie znalazły tłumaczenia, zwłaszcza że część z nich dotyczyła naprawdę ważnych kwestii wpływających na całą historię. W moim odczuciu zabrakło tutaj dobrej korekty, która wyeliminowałaby te niedociągnięcia. Szkoda, bo „Pułapka rajskiej wyspy” moim zdaniem mogła być naprawdę fajną pozycją do poczytania. Widać, że autor miał pomysł, niestety w pewnym momencie wszystko się rozjechało. Szkoda.