Artemis recenzja

Można by pomyśleć, że Andy Weir to gwarancja świeżości w książkach z gatunku science fiction. Tak mówi się o tym pisarzu już od dobrych kilku lat. Artemis to powieść, która powstała gdzieś pomiędzy znakomitym Marsjaninem, a ciut słabszym Projektem Hail Mary. Obie te pozycje są do siebie względnie podobne. Artemis przy nich... cholera, czy to aby na pewno ten sam Andy Weir napisał?

Tutaj mamy sytuację z przyszłości, która dzieje się w jedynej jak dotąd księżycowym mieścinie. Oczywiście nie jest to idealne miejsce do życia. Zwłaszcza dla zwykłego obywatela. Jest to klisza wielkości samego księżyca, bowiem niemal każdy film czy książka z szeroko pojętej popkultury przedstawia pozaziemskie miasta jako miejsce wyzysku i wylęgarnię przestępców, bo inaczej w takim mieście nie da się niczego osiągnąć. Nasz Andy niespecjalnie się wysilił, aby oderwać się od grawitacji tej kosmicznej kliszy. Liczyłem, że ten akurat autor, wielkie odkrycie science fiction, rzeczywiście będzie trochę odkrywczy i w swojej książce jakimiś sprytnymi ruchami uniknie znanych i spranych motywów. Niestety, koledzy/koleżanki. Andy Weir się nie popisał.

Nie popisał się również (a może zwłaszcza) w kwestii kreacji głównego bohatera. W pozostałych książkach tego autora jest nim całkiem normalny facet, który ma poważne kłopoty gdzieś tam hen w kosmosie. Są to goście, którzy mają wady i zalety, reagują na problemy w sposób bardzo naturalny i bardzo łatwo jest się z nimi utożsamić. Po prostu pełnokrwiści ludzie, z którymi byłem w stanie nawiązać jakąś więź, a nawet się z nimi jako tako zakumplować. Artemis natomiast prezentuje zupełnie inna bajkę. Głównym bohaterem tej książki jest dziewczyna i chyba muszę się zgodzić ze stwierdzeniem, że to nie byle wyzwanie jest, aby mężczyzna napisał coś z perspektywy kobiety. Weir poległ i na tym poletku. Ja w w jego bohaterkę nie wierzę. Jest sztuczna, nienaturalna i mało sympatyczna w ogóle. Mało kobieca.

Na koniec coś o fabule, która z opisu zapowiada się ekscytująco. Niestety, to tylko złudzenie. Choć Weir nieco zmniejszył ilość technicznych detali dla fanatycznych miłośników nauki, nie zagospodarował tej przestrzeni fabułą godną Marsjanina i Projektu Hail Mary. Artemis jest po prostu nudny. To ogromnie zmarnowany potencjał, bo pomysł na historię był, miejsce akcji również zapowiadało się dobrze. Widać po drodze na ten księżyc coś chyba poszło nie tak. Koniec i kropka.