To nie jest Polska recenzja

To nie jest Polska to lektura, która wyróżnia się na tle książek, po które zazwyczaj sięgam. Została stworzona przez Piotra Mareckiego (pomysłodawcę/autora koncepcji) oraz Reginę Mynarską (audiodeskryptorkę) i Kamilę Albin (która zajęła się weryfikacją audiodeskrypcji). Przedstawia zapisy werbalne fragmentów filmów popularnych w Polsce w ostatnich latach.

Otwierając książkę po raz pierwszy, bez wcześniejszego przeczytania opisu, czytelnik może być nieco zagubiony — akapity bez wcięć pisane w systemie blokowym, brak dialogów, brak podziału na rozdziały... O co chodzi? Do tego niemal na każdej stronie tekst dotyczy czego innego, istny chaos! By zrozumieć ten chaos i odczytać intencje autorów, należy więc wiedzieć, że jest to wyjątkowa forma, zazwyczaj kierowana do wąskiego grona odbiorców.

Zazwyczaj czytelnicy (ale też szerzej — odbiorcy różnorakiego przekazu) mogący korzystać w pełni możliwości ludzkiego organizmu (widząc i słysząc) nie zwracają uwagi na dostosowanie treści dla osób, które mogą korzystać tylko ze wzroku lub tylko ze słuchu. To nie jest Polska zwraca uwagę na istnienie tej mniejszej grupy.

Opisy zredagowane w tej książce są bardzo dobitne, szczegółowe. Czytając, mamy wrażenie, że jesteśmy naocznym świadkiem opisywanej sytuacji. Wszystkie miejsca, ludzie i podejmowane przez nich akcje są jak żywcem wyjęte ze scenariusza filmowego. Bardzo trafne okazało się spostrzeżenie p. Katarzyny Bazarnik i p. Zenona Fajfera umieszczone na tylnej części okładki — teksty zamieszczone w publikacji brzmią jak fantastyczne didaskalia. Te didaskalia, które wywołują emocje i wprowadzają w nowy, bardzo szczegółowo przedstawiony świat wyobraźni.

Poza treścią, nie można pozostać obojętnym na piękno wydania tej książki. Minimalistyczna okładka, w dwóch kolorach — czerni i bieli — pozbawiona zdjęć i obrazków, jest kwintesencją przekazu niesionego przez całą publikację (duże brawa dla p. Michaliny Mosurek).

Nie tylko jako recenzentka, ale także jako człowiek mogę szczerze powiedzieć, że lektura To nie jest Polska mnie zmieniła — uwrażliwiła na istnienie różnych rodzajów ludzi oraz uświadomiła jak ważna jest praca audiodeskryptorów. Z czystym sercem mogę ją polecić.