Zabójcza biel recenzja

„Zabójcza biel” jest czwartą odsłoną przygód londyńskiego detektywa Cormorana Strike’a oraz jego wspólniczki Robin. Tym razem akcja zasadza się wokół śledztwa prowadzonego na zlecenie ministra Chiswella. Słynnego detektywa dręczą też pytania odnośnie wizyty chorego psychicznie Billego, który utrzymuje, że w dzieciństwie widział morderstwo. Od początku te dwa wątki łączą się ze sobą, jednak wszystko posuwa się do przodu w ślimaczym tempie. Nie pomagają też w rozwikłaniu zagadki – jak to zwykle w powieściach bywa – zawirowania w życiu osobistym głównych bohaterów.

Tyle o fabule. Muszę przyznać, że przebrnięcie przez te 650 stron zajęło mi ponad dwa miesiące. I nie chodzi o to, że książka mi się nie podobała – wprost przeciwnie, jednak objętość omawianej przeze mnie pozycji budzi respekt.

Niewątpliwie jedną z mocniejszych stron kryminalnej serii J.K. Rowling jest tło obyczajowe oraz świetnie odmalowany brytyjski klimat, styl bycia. Cichym „bohaterem” tej części autorka uczyniła też Igrzyska Olimpijskie, które miały miejsce w 2012 roku. Gorączkowe przygotowania do ceremonii otwarcia, cała komercyjna otoczka, która im towarzyszy, przyjęcia z udziałem członków rodziny królewskiej – wszystko to tworzy bardzo przyjemną scenerię. Na tyle oczywiście, na ile może być przyjemnie w kryminale.
Co do samej zagadki – jest skomplikowana, zawiła, powiązania postaci wydają się nieoczywiste, jednak wyjaśnienie intrygi nie jest przekombinowane, co jest wielkim plusem.

Główna para detektywów – Cormoran i Robin – to ludzie z krwi i kości, nie są kryształowi, mają swoje wady, lęki, dlatego tak dobrze się o nich czyta. Myślę też, że nie jestem jedyną osobą, która sięgając po każdy kolejny tom serii ma nadzieję, że z tych wszystkich fragmentów, niedopowiedzeń w końcu się coś zrodzi… Nie bójcie się jednak, nie zdradzę fabuły i nie napiszę czy się w końcu doczekałam czy nie!

Kończąc każdą część czuję pewien niedosyt – zdaję sobie bowiem sprawę, że na kolejny tom przyjdzie mi czekać co najmniej rok. Tak więc z niecierpliwością czekam…