Córka wiatrów recenzja

„Nie wierz od razu wszystkiemu, co usłyszysz. Nie zawsze to, co wybija się na pierwszy plan, jest tym, na co powinniśmy patrzeć.”
Gdy w 2017 roku „Córka wiatrów” trafiła w moje ręce, z początku nie mogłam jej poczuć. Po kilku stronach odłożyłam książkę na półkę, mówiąc Magdzie, że chyba to jeszcze nie ten moment. I tak Konstancja oraz ja patrzyłyśmy na siebie, czekając, aż szum wiatru szepnie, że to właśnie teraz… Musiało minąć siedem lat byśmy odkryły się na nowo…

„Przeszłość nabierała coraz większej pewności siebie i z coraz większą swobodą rozpychała się w życiu Konstancji.”
Konstancja po śmierci męża musi być silną i niezależną kobietą, która potrafi sobie radzić w różnych sytuacjach.
Czy pojawienie się Jana po wielu latach zwiastuje pozytywne czy też negatywne wiadomości?
Co wydarzyło się po drodze do Wilczego Dworu, że dzierżawca Sępiński będzie pojedynkował się z Janem?
Jakie wiadomości przekaże Konstancji Pelagia, że ta podejmie wobec najemcy tak restrykcyjne kroki?
Zemsta ma być bolesna ale kogo tak naprawdę dosięgnie?
Kim jest Mira i o co poprosi Konstancję?
Kim jest dziewczynka, która ma zamieszkać w Wilczym Dworze i dlaczego nazywana jest córką wiatrów?

„W prawdziwym życiu nie ma miejsca na szczerość. Przez cały czas odgrywamy jakąś rolę… Widać mnie przypadł w udziale dramat.
Każda książka musi trafić na swój czas – tak było w moim przypadku z „Córką wiatrów”. Potrzebowałam dojrzeć, przeżyć własne historie, aby zrozumieć tę powieść i jej bohaterkę. Postacie w tej książce są niezwykle barwne, dalekie od płaskich stereotypów – zaskakują, irytują, ale zawsze wzbudzają emocje. Pelagia całkowicie skradła moje serce, Jan mnie drażnił, a w Konstancji dostrzegłam wiele podobieństw do siebie samej… „Córka wiatrów” to powieść, która nagradza cierpliwego czytelnika. Im głębiej w nią wchodzimy, tym bardziej nas wciąga i odkrywa swoje tajemnice. Spędzony z nią czas to prawdziwa uczta dla wyobraźni, a zakończenie przychodzi szybciej niż byśmy chcieli pozostawiając czytelnika z lekką nutką niedosytu i chęcią na więcej. Jeśli ta historia Was oczarowała, nie czekajcie – kolejny tom już czeka, by zabrać Was w dalszą podróż do Wilczego Dworu!