Córka kata recenzja

"My sieroty mamy oczy dookoła głowy. To oszczędza nam ciosów."
Oliver Pötzsch urodził się w 1970 roku. Pracuje jako autor programów dla bawarskiego radia i telewizji. Jest potomkiem Kuislów, którzy od XVI do XIX wieku byli najsłynniejszą dynastią katów w Bawarii. Aktualnie mieszka w Monachium.
W bawarskim miasteczku Schongau, krótko po zakończeniu wony trzydziestoletniej w rzece o nazwie Lech zostaje znalezione ciało dziecka z wytatuowanym sokiem z czarnego bzu magicznym znakiem. Mieszkańcy miasta widzą w nim czarnoksięski symbol - znak Szatana. Kilka dni później zostaje odnalezione kolejne dziecko, a potem następne. Wszyscy mieli wytatuowany ten sam znak. Koło i odwrócony do góry nogami krzyż.
O morderstwa i konszachty z diabłem zostaje oskarżona akuszerka Marta Stechlin Kat Jakub Kuisl, jego córka Magdalena i młody miasteczkowy medyk Simon nie wierzą w winę kobiety. Zaczynają prowadzić własne śledztwo. Władze chcę torturami wymusić na akuszerce przyznanie się do winy. W czasie procesu rozpoczyna się polowanie na czarownice. Czy kat będzie musiał zamordować w jego mniemaniu niewinną kobietę? Czy prawda wyjdzie na światło dzienne? Tego dowiecie się czytając książkę Olivera Pötzscha pt. "Córka kata".
Kryminał. Dziwie się sama sobie, gdyż ostatnio coraz częściej sięgam po ten gatunek literacki. Zaskoczyło mnie pozytywnie to, że tak szybko wciągnęłam się w świat siedemnastowiecznego bawarskiego miasteczka Schngau. Bardzo polubiłam głównych bohaterów: Jakuba, Magdalenę i Simona. Kartki przelatywały mi między palcami jedna za drugą. Nie sposób było mi się od książki oderwać. Po raz pierwszy miałam do czynienia z autorem, który jest potomkiem, może nie tyle bohaterów, ale postaci o których jest mowa.
Zastanawia mnie tytuł książki - Córka kata. Mimo, że owszem, Magdalena jest uczestnikiem w wydarzeniach to nie ona jest wysunięta na pierwszy plan.
Polecam, bo książkę na prawdę warto przeczytać. Nie jest nudna, akcja nie toczy się latami, tylko raz za razem, ma piękną oprawę graficzną, a do tego nie sposób się domyślić, kto tak na prawdę jest winny.