Krew z krwi recenzja

„Jak daleko byście się posunęli, gdyby w grę wchodziło życie własnego dziecka?”
Daniel Adamski jest pisarzem kryminałów oraz ojcem śmiertelnie chorego Leosia. Pewnego dnia do jego drzwi puka policja. Daniel nie jest zdziwiony tą wizytą. Spodziewał się jej, w końcu ktoś zamordował człowieka w sposób, który został opisany w jego książce. Wkrótce sprawa ponownie się komplikuje.

Bardzo ciężko było mi zacząć tę recenzję. Nie wiem, jak finalnie wypadnie, ale mam nadzieję, że coś rozumiecie z mojego tekstu. Ta książka poruszyła we mnie niesamowicie wrażliwą strunę. Jeżeli do tej pory sądziliście, że Przemysław Piotrowski to świetny pisarz, to po tej pozycji będziecie pod jeszcze większym wrażeniem.
Książka mnie rozwaliła, rozkleiła, rozemocjonowała. Nawet teraz pisząc recenzję mam łzy w oczach. Staram się nadać sens temu tekstowi, ale emocje, które we mnie buzują, są świeże. Dopiero co skończyłam czytać tę książkę.
Historia niezwykła. Całkiem inna niż trylogia z Igorem Brudnym. Tam dostaliśmy kawał kryminału, który był dosyć brutalny. Tutaj dostajemy emocjonalny rollercoaster. Emocje wylewają się z każdej strony. Książka pisana jest z pierwszej osoby, więc dodatkowo możemy wejść w emocje głównego bohatera, który jest ojcem śmiertelnie chorego chłopca. Możecie to sobie wyobrazić? Te emocje szaleją, trafiają prosto do serca i zostają.
Autor idealnie pokazał emocje głównego bohatera i zrobił to tak przejmująco, że w nie uwierzyłam. Miałam wrażenie, że słucham opowieści udręczonego człowieka. Ta książka jest brutalna, ale nie w sposób fizyczny. Nie ma tam rozlewu krwi, flaków i mięsa. Jest brutalna w swej prawdziwości. Takie historie się zdarzają. Niestety.
Książka niesamowita, życiowa, dająca do myślenia. Sprawiła, że łzy stawały mi w oczach co chwila. Takiego ładunku emocjonalnego się nie spodziewałam.
Autor tak zręcznie budował zdania, że miałam wrażenie, że książkę faktycznie napisał inny autor. Myślę, że taki był zamysł. Styl jest niesamowity. Tak inny od poprzednich książek autora.
Książka wywarła na mnie ogromne wrażenie. Nie wiem co napisać. Zatkało mnie, jestem w kawałkach. Chwyciła mnie za serce. Tym bardziej że córeczka moich znajomych również choruje na SMA. Im akurat udało się zebrać 9 milionów na lek. Więc te emocje, ten świat zbiórek jest mi bliski. Emocje wciąż we mnie buzują. Szczerze polecam.
Wielkie brawa.
Moja ocena? 10/10 to za mało.