Osada recenzja

 Alice jest młodą dokumentalistką i pragnie stworzyć swój pierwszy pełnometrażowy film. Jego głównym tematem ma być miasto, o którym słyszała od dziecka, od swojej zmarłej babci. To miasto nie jest jednak zwyczajne, jak z początku mogłoby się wydawać. Sześćdziesiąt lat temu cała populacja Silvertjärn zniknęła w niewyjaśnionych okolicznościach, a sama osada popadła w ruinę. Jest to tajemnica, którą należałoby rozwiązać, nieprawdaż? Zatem łap za książkę i wejdź w ten pełen niepokoju i napięcia świat, by odkryć najbardziej skryte tajemnice Silvertjärn.

Przyznam wam szczerze, że trochę się bałam, co wyniknie z czytania przeze mnie horroru, jednak zostałam pozytywnie zaskoczona i myślę, że częściej będę sięgała po ten gatunek.

Książka z początku zaczyna się powoli, jednak to w niczym nie przeszkadza. Wręcz przeciwnie! Pomaga się wciągnąć w lekturę i czekać na emocjonujące zdarzenia. Pozytywnym zaskoczeniem było też to, że mamy tutaj dwie osie czasowe oraz listy, które wspaniale dopełniają historię powieści. Listy oraz jedna z perspektyw dotyczą lat, w których osada tętniła życiem, stopniowo ujawniając nam jednak prawdę. Prawdę, o jakiej tym manipulacji ulegli mieszkańcy Silvertjärn i co dokładnie im się stało (za co chwała autorce - przez chwilę się bałam, że może jednak zostanie to tajemnicą). To bardzo mi się podobało - pokazanie, jak wyglądała sytuacja i jak wszystko się zmieniało.

Swoją drogą, kiedy od razu pojawiło się imię pastora Mattiasa, miałam co do jego postaci wątpliwości. Co prawda na samym początku książki nieuzasadnione, ale wynikało to z jego imienia, które kiedyś spotkałam w grze i tak jakoś mi ta negatywna postać z gry przyległa do pastora i w sumie całkiem słusznie.

Minusem książki jest to, że bardzo szybko zgadłam wątek matki odnalezionego dziecka. W sumie nie było to trudne, ale miałam nadzieję, że dłużej mi to zajmie.

,,Osada'' Camilli Sten to bardzo ciekawa i mega wciągająca powieść, na której końcówce płakałam i jednocześnie rwałam sobie włosy z nerwów. Książka ta sprawiła, że zaczęłam myśleć nad tym, jak jeden człowiek potrafi omamić całe miasto... (lub kraj jak nie raz działo się w historii), co spowodowało u mnie szok. Myślę, że już nie muszę niczego tutaj dodawać i po prostu zakończę dobitnym 9/10.