Nasz ostatni dzień recenzja

Adam Silvera w swojej najnowszej książce porusza masę ważnych tematów i jednocześnie każe nam się pochylić nad zagadnieniem śmierci. Jak sobie radzi z tymi tematami?

Witajcie w alternatywnym świecie, gdzie istnieje Prognoza Śmierci. Jeśli tylko zgłosicie się do tego programu, na 24 godziny przed śmiercią, zostaniecie o niej poinformowani, aby jak najlepiej przeżyć ostatnie godziny życia. Pożegnać się z bliskimi, czy spełnić swoje marzenia. Pamiętajcie, że wyrok ten jest nieodwracalny i jeszcze nikomu od zapowiedzianej śmierci uciec się nie udało. W tym ciekawym świecie poznajemy dwóch młodych chłopaków: Mateo i Rufusa, którzy otrzymują informacje o swoim rychłym zgonie. Ci dwaj z pozoru zupełnie odmienni młodzieńcy poznają się za pomocą aplikacji Ostatni Przyjaciel i postanawiają wspólnie spędzić te ostatnie godziny, jakie im zostały. Czy mimo widma śmierci, jakie nad nimi krąży, może się to okazać najlepszy dzień w ich życiu?

Muszę przyznać, że jestem ogromną fanką twórczości Adama Silvery. Uważam, że w mistrzowski sposób operuje on piórem a na przestrzenie swoich książek, porusza gamę naprawdę ważnych tematów. W powieści "Nasz ostatni dzień" jest to temat śmierci. Myślę, że każdy w którymś momencie swojego życia zastanawiał się, co by zrobił, gdyby dowiedział się, że niedługo umrze. Autor w książce ukazuje bardzo odmienne postawy wielu ludzi, którzy o rychłym zgonie się dowiadują. Ze swojej strony mogę powiedzieć, że na miejscu autora wplotłabym jeszcze więcej historii przypadkowych ludzi, którzy dowiadują się o śmierci. Myślę, że wtedy byłoby to jeszcze bardziej kształcące.

Bohaterowie są bardzo ludzcy i ich polubiłam. Moje serce skradł Mateo, którego ojciec jest w śpiączce i nie wiadomo, kiedy się obudzi. Chłopak wychował się tylko z nim i w zasadzie teraz jest skazany tylko na siebie, czego bardzo mu współczułam. Do tego ma świetną przyjaciółkę, która jest młodą matką a jej optymizm i dobre rady rozgrzewały moje serce. Rufus nie skradł mojej sympatii z początku, ale z każdą kolejną stroną przekonywałam się do niego coraz bardziej i koniec końców mogę powiedzieć, że zaskrobił sobie moją sympatię.

Tempo książki jest dobrze wyważone a zakończenie... Cóż. Mogę powiedzieć tylko tyle, że płakałam na nim niczym bóbr.

Bardzo polecam tę książkę młodzieży, ale nie tylko, bo sprawy poruszane przez Silverę są uniwersalne dla wszystkich. Ja pokochałam tę lekturę i nieraz będę do niej wracała.