Claimed recenzja

Joshua, młodszy brat Declana, zaręczył się z córką potężnego mafiosa. Jednak czy są to zaręczyny z miłości? Otóż nie. Młodszy z braci stara się zapomnieć o dziewczynie, w której się zakochał. Miley tak zawróciła mu w głowie, że nie potrafi wyrzucić jej ze swojej pamięci, nawet ciało jego młodej narzeczonej mu w tym nie pomaga. Mężczyzna chce się w końcu ustatkować, jednak czy to jest dobry wybór? Czy nie podejmuje pochopnej decyzji? Jego starszy brat jest odmiennego zdania co do tych całych zaręczyn. Stara się odwieść brata od tej decyzji. Ale czy mu się to uda? A może jednak Holly, żonie Declana, uda się przemówić do rozsądku Joshui i wybije mu z głowy te zaręczyny?

Przygotowania do imprezy zaręczynowej biegną swoim rytmem, w momencie gdy Joshua już zadaje pytanie Gracielli, nagle na sali rozlega się huk upadającej tacy i tłukącego się szkła. Kto stoi za tym zamieszaniem? Można się domyślić, pamiętając zakończenie pierwszej części. Jednak czy to przypadkowe spotkanie wyjdzie im na dobre. Jak Joshua zareaguje na widok swojej ukochanej brzoskwinki? Czy będzie w stanie racjonalnie myśleć? Pamiętajcie, że właśnie zaręczył się z córką potężnego mafiosa, na którego rozkaz może stracić głowę, zarówno on, jak i jego ukochana kobieta, której poszukiwał od dłuższego czasu, kiedy potężny mafioso odkryje prawdę.

Joshua wydaje rozkaz by śledzić Miley. Kiedy młodemu mężczyźnie udaje się ją odnaleźć postanawia sobie, że nie pozwoli jej tym razem od siebie uciec. Ale to co odkrywa w jej domu, wprawia go w osłupienie.
Od tego momentu akcja tak szybko się rozkręca. Historia tak zmieniła obrót, aż wpadłam w osłupienie jak to czytałam.

Jedyne co mnie trochę irytowało w relacjach mężczyzn z ich kobietami, to zdrobnienia jakimi się do nich odzywali. Jakby nie pamiętali ich imion. Ale tak poza tym to nie mam się do czego przyczepić.. Chociaż nie.. Była jedna rzecz, która wydała mi się nad wyraz, i wydaje mi się, że za szybko zostało o niej napisane. Nie będę pisać o co konkretnie chodzi, bo myślę, że jak przeczytacie to też to wychwycicie, ale tak poza tym drobnym "błędem" wszystko było ok moim zdaniem.
Historia napisana tak, że pochłania czytelnika od samego początku i nie można się od niej oderwać. Gdyby nie wymagany sen i praca, to przeczytałabym książkę szybciej 😁.

W pewnym momencie sytuacja tak się popaprała, aż było mi przykro jak o tym czytałam. Później się uspokoiłam i pod koniec znowu czułam lekki przestrach. Ale koniec końców to była bardzo dobra książka, bardzo przyjemnie napisana, a uśmiech momentami sam pojawiał się na ustach. Ale to zakończenie... Hmm.. Sama nie wiem co o nim myśleć. Jak to możliwe? 🤔
W każdym bądź razie czekam z niecierpliwością na kolejną część 😁.