Claimed recenzja

Druga część o Declanie i Holly, jednak tu na pierwszy plan wysuwa się Joshua. Chłopak, mimo przestróg brata, można powiedzieć, że tradycyjnie pakuje się w kłopoty. Młodszy z braci stara się zapomnieć o swojej miłości, a sposobem na to mają być zaręczyny z córką Kubańskiego mafiosa.

Jednak podczas imprezy zaręczynowej zauważa Miley, czyli swoją miłość. Postanawia, że tym razem nie dać jej uciec. Jest gotów zrobić wszystko, by ją odzyskać. Oczywiście w tym pomaga mu brat.

Pierwszy tom był dla mnie przesłodzony (pszczółki i inne słodziutkie określenia), tak w tym tego nie było. Mimo tego książka nie okazała się lepsza. To, jak się zachowywali niektórzy bohaterowie, pozostawia wiele do życzenia.

W pierwszej części Holly to przestraszona i wiecznie się wahająca z każdą decyzją kobieta. Z kolei tu mam wrażenie, że poznałam jakąś inna bohaterkę. Jej bezpośredniość, brak skrępowania i ogólnie jej zachowanie strasznie mnie drażniło. To samo tyczy się osoby Declana. Pytam, co się stało z tym dżentelmenem z pierwszego tomu? Nagle zmienił się nie do poznania. Sposób, w jaki zwraca się do swojej żony jest dla mnie nie do wyobrażenia.

Zupełnie nie mogłam się wciągnąć w tę książkę. W tej historii, poza połączeniem przemocy i erotyki, nic ciekawego nie znajdziecie. Fakt, zdarzały się zabawne dialogi, ale to bardzo sporadycznie. Fabuła, tak jak w części pierwszej, była dosyć przewidywalna.

Liczyłam na to, że w tej historii znajdę rozwiązanie wątku, który był poruszony w poprzednim tomie. Owszem, ta tajemnica została rozwiązana, ale w ten sposób, że bohater się pojawił. Co on robił przez całą tę książkę, kiedy go nie było i czemu się ukrywał dalej, nie mam zielonego pojęcia. To samo tyczy się Dużego Jacoba (chyba, że ten fragment mi gdzieś umknął). Do tej pory nie wiem, dlaczego on się tak zachowywał.

Niestety, nie będę fanką tej serii. Gdybym miała określić jednym zdaniem ten tom, to brzmiałoby ono tak: „Z deszczu pod rynnę”.