Ciężar atramentu recenzja

„Zawsze z politowaniem odnosił się do ludzi schwytanych w sidła czasów, w jakich żyli. Przypominali mu zasklepione w żywicy owady, których los przypieczętowała nieumiejętność przewidywania nadciągających wydarzeń. Uważał, że największym przekleństwem jest utknąć we własnej epoce, największym zaś darem umieć dostrzec to, co kryje się za horyzontem. Studia historyczne dawały mu złudzenie patrzenia z boku na tych, którzy dali się złapać w pułapkę. Tyle, że świat tym właśnie był: pułapką. Okoliczności naszych narodzin, sytuacje, w jakie się wikłamy – od tego nie było ucieczki. Życie było zaś tym, co działo się pomiędzy.”

„Ciężar atramentu” to nagrodzona National Jewish Book Award powieść łącząca losy dwóch silnych, ambitnych, znakomicie wykształconych, oddanych nauce kobiet. Obraz Londynu z XVII i tego z początku XXI wieku mieszają się tutaj, podobnie jak losy Ester Velasquez, skryby starego, niewidomego rabina, kobiety, której przekonania i styl życia wyprzedzały czasy, w których żyła i Helen Watt, do bólu angielskiej profesorki historii, pasjonującej się dziedzictwem żydowskim, toczącej nierówną walkę z chorobą, usiłującej tuż przed przejściem na emeryturę, dokonać odkrycia, które na trwałe zapisałoby jej nazwisko na kartach historii.

Rachel Kadish stworzyła pasjonującą opowieść o kobietach, których los ich nie oszczędzał, które musiały dokonywać w swoim życiu wielu trudnych, niekiedy dramatycznych wyborów i ponosić ich konsekwencje. Choć dzieliły je stulecia, łączyły odwaga, bezkompromisowość, wiara w siłę i moc nauki. Powieść amerykańskiej pisarki to jednak nie tylko barwne i wyraziste bohaterki pierwszoplanowe i wciągająca, rozgrywająca się w dwóch, przeplatających się ze sobą planach czasowych, fabuła. „Ciężar atramentu” to również nietuzinkowe postaci drugoplanowe; Aaron Levy, pomocnik Helen, czy Mary, „podopieczna” Ester, których autorka stawia w obliczu wielkich zmian, przed koniecznością podjęcia ważnych decyzji, odpowiedzenia sobie na pytania: kim jestem i kim chcę być. Rachel Kadish, z wielką dbałością o prawdę historyczną, odmalowała tło obyczajowe XVII-wiecznego Londynu, tuż przed wybuchem wielkiej zarazy, a także zaserwowała czytelnikowi sporą dawkę wiedzy z zakresu historii, kultury, filozofii i religii żydowskiej. W tej bogatej w detale, starannie dopracowanej powieści, pośród fikcyjnych postaci i zdarzeń odnaleźć można wiele prawdziwych historycznych smaczków i nawiązań do literatury, kultury, filozofii. Niewątpliwie jest to historia wymagająca skupienia i czasu. Szczegółowość omawianych zagadnień może momentami nużyć i przytłaczać. To jedna z tych książek, której wartość docenia się w pełni dopiero po skończonej lekturze.