Cień wiatru recenzja

Carlos Ruiz Zafón to hiszpański pisarz, który ma na swoim koncie, jak na razie siedem książek. Ciągle pisze kolejne, i, jak pokazują statystyki, widać, że warto.
Najlepsza jest klasyka. I choć „Cień wiatru” został wydany już jedenaście lat temu, z pewnością do niej należy i nie grozi mu zapomnienie, gdyż zaskarbił sobie serca wielu czytelników. To książka powszechnie uznana i uwielbiana. Od daty hiszpańskiej premiery została wydana w 45 krajach i przetłumaczona na ponad 30 języków. Jaka jest jednak w moim odczuciu?
Historia opowiada o Danielu – młodym mieszkańcu Barcelony. Podróż zaczynamy bardzo wcześnie – na Cmentarzu Zapomnianych Książek, kiedy to główny bohater powieści ma zaledwie dziesięć lat. Zaprowadzony przez swojego ojca do tego tajemniczego miejsca, wybiera jedną książkę, która wydaje mu się najciekawsza. Od tej chwili ma obowiązek ją chronić i ocalić od zapomnienia.
Książka opowiadana jest za pomocą narracji pierwszoosobowej, dzięki czemu możemy jeszcze bardziej zżyć się z głównym bohaterem. Towarzyszymy więc Danielowi przez sporą część jego życia, poznając problemy i miłosne rozterki - na początku nastolatka – potem już dojrzałego mężczyzny.
To powieść z rodzaju tych, które połyka się bardzo szybko, jednym tchem. Tu nie ma czasu na odpoczynek od lektury. Jest jedynie chęć poznania kolejnego i kolejnego rozdziału. Carlos Ruiz Zafón najwyraźniej osiągnął mistrzostwo w posługiwaniu się językiem i kierowaniu fabułą. Jego powieść jest bowiem nieprzewidywalna, pełna zwrotów akcji i stylistycznych upiększaczy. Talent autora ukazany w powieści zadziwia. Zadziwia także różnorodność bohaterów, ich głębokie i szczegółowe przedstawienie, a także różnorodność charakterów. Tu nie ma mowy o jednolitości. W tej książce nic nie jest zbędne. Czytając, ma się wrażenie, że choćby usunięcie jednego zdania zmieni ją i nie będzie to już ,,to coś” ;-)
Mamy tu do czynienia ze zniewalającymi opisami Barcelony XX w. Nie trzeba być podróżnikiem, aby odwiedzić to chyba najbardziej popularne miasto Hiszpanii. W tym przypadku wystarczy tylko ta książka. Zabierając się do czytania, zrobiłem sobie kubek gorącej herbaty, tak jak lubię najbardziej. Ku mojemu zdziwieniu, kiedy po przeczytaniu części tomu zrobiłem przerwę, okazało się, że… herbata wystygła :-) To chyba kolejny dowód, że naprawdę warto sięgnąć po ten gruby tom zapewniający cudowne chwile. To książka działająca na wyobraźnię.
Zdecydowanie polecam. Pozycja idealna na długie, zimowe wieczory, jak również na letnie upały niedające chwili wytchnienia.