W cieniu recenzja

 Poszłam za ciosem i po nieszczególnej lekturze "Dar morza" tej samej autorki sięgnęłam po kolejną, żeby jak najszybciej zatrzeć słabe wrażenie. Niestety, wydaje mi się, że trafiłam na jeszcze słabszą opowieść. Wciąż miałam wrażenie, że posuwam się drogą prowadzącą mnie na skróty, gdy ja pragnę objazdu, by zyskać z podróży jak najwięcej wrażeń i przeżyć. Zamiast rozbudowanych relacji między bohaterami dostaje garstkę emocji. Znowu. Tak słabo, że aż płytko. Wiem czego mogę spodziewać się po powieści Chamberlain, bo i tematyka jej książek oscyluje wokół poważnych rozterek i w centrum jest kobieta ciężarna. Tyle tylko, że tak wiele kwestii zostaje poruszonych, a jednak autorka nie wyczerpuje do końca wszystkich możliwości, by w pełni oddać skomplikowane relacje w jakie wikła poszczególne postaci. Przez co razi choćby przedstawianie Liama, brak odniesienia się do jego natury, pobieżnie zarysowanych kontaktów koleżeńskich w pracy.
 
 "W cieniu" ma dwa plany i dwa zestawy bohaterów czasem poruszających się w obu środowiskach. Są więzi przeszłości współgrające z teraźniejszością i dość płynnie ukazane losy bohaterów na przestrzeni kilkudziesięciu lat. Jednak w tej powieści to nie Liam i Joelle grają główne role, bo oni są dla mnie wyblakłymi plamami w zestawieniu z siostrami Lisbeth i Carlynn. To ich sylwetki są mocniej zarysowane i to od dnia narodzin, poprzez relacje z rodzicami, do budowania więzi siostrzanej. Natomiast zachowanie Liama i Joelle przypomina mi nastolatków, którzy trochę na zasadzie fochów zaczynają igrać z własnymi uczuciami. Na moją ocenę ma również wpływ dość naiwnie przedstawiona zmiana w ich relacji. Postawa Liama zmienia się nagle, jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki, dlatego prezentacja całości wypada mało przekonująco. 
 
 W tej książce brakuje najbardziej dobrego wrażenia, jakie dostajemy w dopracowanych pozycjach Diane, kiedy nie tylko prezentuje ludzkie dramaty, ale buduje relacje w oparciu o narrację i czytelnika. Gdy wyraźnie zarysowuje społeczną problematykę mocno uderzającą w nasze poczucie moralności, kiedy próbuje sprowokować nas do innego spojrzenia na losy człowieka, niby odmienne od naszych, a jednak mogące stać się naszym udziałem. Historie są tak bogato przedstawione, kolejne kroki umotywowane, że ma się łatwość wejścia w pewne role i współodczuwania z wybraną postacią. Natomiast przy "W cieniu" za dużo próbuje się powiedzieć i wiele z tych myśli nie ma dostatecznego zaakcentowania. Lepiej ograniczyć do mniejszej liczby wypadków, niż trwonić słowa, by jedynie o czymś napomknąć i przejść ( a raczej przebiec) do kolejnych sytuacji.