Powódź recenzja

Co powiecie na wycieczkę do Krakowa? Możecie się tam przenieść sięgając po książkę „Powódź”, którą napisał Paweł Fleszar. Jesteście gotowi przeżyć ekstremalną przygodę w mieście, które zalewa jednocześnie fala powodziowa i makabryczne, przerażające zło?

Krzysztof(dla znajomych Kris) dowiaduje się o samobójczej śmierci przyjaciela z dzieciństwa Jakuba, który zostawia dziwny list pożegnalny ze zdjęciem pięknej dziewczyny. Kris wyrusza do Krakowa, aby odkryć powody samobójczej śmierci przyjaciela. Na miejscu rozpoczyna prywatne śledztwo, w którym pomaga mu dwójka nastolatków. Szybko się okazuje, ze to przedsięwzięcie jest bardzo niebezpieczne. Kris trafia na zaszyfrowane filmy w telefonie Kuby, które są brutalne i przemawiają na niekorzyść jego przyjaciela. W co wpakował się Jakub i czy to ma związek z jego śmiercią?

Książka liczy sobie zaledwie 112 stron. Oprócz tekstu znajdziemy tu również wycinki z gazet i artykuły ze stron internetowych, które stanowią swego rodzaju tło dla całej historii. Akcja rozgrywa się w ciągu tygodnia i ma umiarkowane tempo. Teraźniejszość przeplata się ze wspomnieniami. Na światło dzienne wychodzą sprawy sprzed lat, które rzutują na obecne wydarzenia. Książkę czyta się niespiesznie, bo nie jest to łatwa lektura. Pewna dawka wojskowych anegdot i młodzieżowych przepychanek słownych sprawia, że czytanie o bulwersujących i brutalnych tematach staje się nieco łatwiejsze, choć nie odbieram im grozy.

Już dawno nie miałam problemu z oceną książki. Z jednej strony pomysł na fabułę jest bardzo ciekawy i nieschematyczny, co jest wielkim atutem. Również włączenie do niebezpiecznego śledztwa nastolatków sprawiło, że z ciekawością śledziłam jego przebieg. Zaś z drugiej strony zabrakło mi napięcia i takiego wyczekiwania na finał. Co prawda autor dobrze poprowadził akcję, a nawet wywiódł mnie w pole dając poczucie, że rozgryzłam przebieg toczących się wydarzeń. Jednak to trochę za mało. Przytłoczyło mnie zbyt dużo opisów, które odciągały moją uwagę o istotnych wydarzeń. Chętnie dowiedziałabym się więcej o bohaterach, chociaż muszę przyznać, że ich portrety psychologiczne, choć krótkie, to doskonale oddawały ich charakter. Uważam, że warto zainteresować się tą książką i wyrobić sobie własne zdanie.