Mężczyzna, który zjadł orzeszki recenzja

"Lucja Słotka" to, jak głosi notatka na okładce, pierwszy literacki serial kryminalny - co miesiąc jeden odcinek. Książkę zobaczyłam i kilka słów zachwytu o niej przeczytałam u znajomej blogerki, ale wówczas nie poczułam potrzeby jej przeczytania. Na Targach Książki w Katowicach otrzymałam w gratisie pierwszy tom "Lucji Słotkiej" zatytułowany "Mężczyzna, który zjadł orzeszki". Jako że potrzebowałam czegoś do czytania na niedługą podróż, wsunęłam małą (16x10,5 cm) i cienką (111 stron), zadrukowaną drobną czcionką książeczkę do torebki.

Pierwsza część przygód Lucji Słotkiej, wykonującej zawód Home Disaster Manager (Domowy Menadżer ds. Katastrof), to bardzo przyjemna komedia kryminalna. Dostajemy w niej panoramę przeróżnych charakterów ludzkich zebranych Dumie Warmii, które nawzajem się kochają i nienawidzą, a kiedy ginie jeden z nich, wszyscy są podejrzani, a nawet - w pewnym momencie - sam denat. Główna bohaterka to osoba, która zgodnie ze swoją profesją panuje nad owymi charakterami, a nawet więcej - niejako przejmuje dowodzenie w śledztwie prowadzonym przez aspiranta Koniecznego. Gdy sprawca zostaje wskazany, Home Disaster Manager wychodzi po angielsku i wyrusza realizować kolejne zlecenie.

Muszę przyznać, że dla mnie majstersztykiem było stworzenie bohatera drugoplanowego, który ani razu fizycznie nie pojawił się na kartach książki, ale wielokrotnie o nim wspominano i go cytowano. Mowa o inspektorze Wąskim, o którym Lucja myślała czyby nie wydać książeczki z powiedzeniami inspektora Wąskiego. Ten facet dawno przebił Paula Coehlo, a świat wciąż o nim nie słyszał. Ciekawe, co powiedziałby Wąski o Lucji? Równie dobrze skonstruowane są dialogi Lucji i aspiranta Koniecznego - naprawdę można się ubawić.

Czytając nie mogłam się oprzeć podobieństwu Lucji Słotkiej do Stephanie Plum (bohaterki serii z Janet Evanovich, tak boleśnie uciętej w tłumaczeniu na język polski na dziewiętnastym tomie), choć Lucja jest bardziej opanowana. Ponadto mamy tutaj chwyt z Agathy Christie, gdy wszyscy zostają zebrani w jednym miejscu i następuje analiza zbrodni oraz ostateczne wskazanie mordercy. Jeśli coś się sprawdziło, czemu nie czerpać z pomysłów innych.

Serial literacki "Lucja Słotka" to lekka i przyjemna lektura, rozśmieszająca i ryzykowna w podróży, bo czasem chciałoby się wybuchnąć głośnym śmiechem, a nie wypada. Polecam na poprawę humoru.