Preludium brzasku recenzja

Główną bohaterką jest 28-letnia dopiero co owdowiała Lydia. Śmierć męża uwolniła ją z 12-letniego koszmaru, jakim było małżeństwo z Floydem Greyem, dużo od niej starszym, bogatym, podłym, wyrachowanym draniem, który swoją młodziutką żonę traktował jak prywatną kurtyzanę i worek treningowy w jednym. Razem z Floydem zginął także ojciec Lydii, jedyna życzliwa jej osoba. Na skutek zapisów w testamentach, Lydia dziedziczy spory majątek po ojcu i jeszcze większy po mężu. Nagle staje się kobietą niezwykle bogatą, może robić co chce, w końcu zacząć decydować o swoim losie.Bolesne wspomnienia odbierają jej nadzieję na to, że zazna jeszcze spokoju, szczęścia i prawdziwej miłości. Nie spodziewa się, że życie zgotuje jej jeszcze wiele niespodzianek, zarówno tych miłych jak i wręcz przeciwnie.Książkę czytało się bardzo dobrze i szybko. Autorka ma swoisty dar przelewania na papier emocji, jakie targają główną bohaterką. Możemy we wspomnieniach Lydii śledzić gehennę, jaką musiała przejść będąc żoną Floyda i strach, który towarzyszył jej w trakcie wyprawy na nieznany kontynent.
Niezwykle interesujące było śledzenie przemian, jakie w kobiecie zachodziły, jej przeobrażanie się, przechodzenie z infantylnej, zagubionej gęsi, jaką była w trakcie trwania małżeństwa, w pewną siebie, młodą kobietę. Gdy rozpoczynałam lekturę książki miałam ochotę potrząsnąć kilkakrotnie Lydią, tak mnie irytowała, ale z biegiem czasu polubiłam ją i szczerze jej kibicowałam. Zapewne wiele osób może się zastanawiać (patrząc na okładkę), czy to nie jest jakieś ckliwe romansidło. Otóż nie jest. Oczywiście w książce nie brak wątku romansowego, gorącego uczucia, które wręcz na naszych oczach rozkwita:), ale ważniejsza jest część obyczajowo-psychologiczna, czyli cała otoczka związana z nieudanym dotychczas życiem Lydii, opisy życia na Alasce i groza, jaka dosięga kobietę wraz z przybycie do Sitki najokrutniejszego z pasierbów.