Dziedzictwo Smoków. Łowczyni recenzja

Chętnie sięgnęłam po debiutancką powieść autorki, gdy tylko dowiedziałam się, że jest to mój ukochany gatunek czyli fantastyka i opowiada o smokach. Takiej perełki nie mogłam pominąć, więc ochoczo wzięłam się za poznanie tej opowieści.

Miałam rację i nie zawiodłam się. Cała historia jest niezwykle ciekawa, otoczona aurą tajemniczości i świetnie przedstawiona. Początkowo fabuła toczy się spokojnym, miarowym tempem, jednak im dalej zagłębiałam się w fabułę tym było lepiej i więcej się działo. Powiem wam, że wciągnęłam się i wraz z bohaterką poznawałam intrygujący smoczy świat. Emocji nie brakuje, czasem byłam przerażona i zszokowana, ale takich właśnie wrażeń szukam w lekturach.

Wystarczyło mi jedno popołudnie by dotrzeć do finałowych kart i okazało się, że historia urywa się w takim momencie, że wręcz umieram z ciekawości co będzie dalej. Koniecznie muszę poznać dalsze losy bohaterów i odkryć wszystkie niewiadome. Zapewniam, że warto, bo powieść jest wyjątkowa, zupełnie inna od tych mi znanych i pasjonująca.

Styl pisarki przypadł mi do gustu, wspaniałe opisy nie nużą, a lekkie pióro jest zrozumiałe. Spodobał mi się pomysł na tę książkę, wykreowany świat, charakterne, interesujące postacie, które potrafią zaskoczyć. Mamy tu dużą dawkę nienawiści, przemocy, zdrady, intrygi ale i znajdziemy też takie uczucia jak miłość i szczera przyjaźń.

O czym jest fabuła? Opowiada o Fay, która w królestwie Damarii zabija smoki. Została wychowana na Bestię przez króla, który śledzi każdy jej krok. Jedna nieudana wyprawa i dziewczyna wpada w szpony czerwonookiego smoka.
Co czeka bohaterkę w tym odmiennym świecie? Czy to co do tej pory jej uczono jest prawdą? Czy coś jej grozi i kto jest jej prawdziwym wrogiem?

Kochani, jeśli lubicie fantasy i chcecie się zrelaksować przy naprawdę dobrej książce, to zapewniam, że ta pozycja jest doskonała. Ja zachwyciłam się smokami i ich światem do tego stopnia, że utkwił mi w głowie i sercu na długi czas. Sami przekonajcie się czy mam rację. Jedynym minusem, który trochę mi przeszkadzał to błędy. Ktoś przy korekcie się nie popisał. Mam nadzieję, że w drugim tomie to się nie powtórzy.

Pani Emilii, dziękuję za tą przepiękną, jakże emocjonującą powieść. Wyrazy uznania, bo w ogóle nie dostrzegam faktu, że to debiut. Jak dla mnie to kawał dobrej lektury, którą czyta się szybko i z ogromną przyjemnością. Wielkie brawa !!!