Humbug recenzja

Jak długo w ciężkich i skrajnie wyniszczających warunkach można pozostać sobą? 🤔
**
**
**
„Czuje się taki pusty. Mam wrażenie, że urodziłem się po nic. Robiłem rzeczy mniej i bardziej złe. Robiłem rzeczy mniej i bardziej dobre. To czyny określają nas jako ludzi […]”.

Drogi czytelniku.
Tym razem zabiorę cię do wiktoriańskiego Londynu, w którym każdy dzień to niemalże walka o przetrwanie. Chodź, pokażę ci, jaki los spotkał wiele żydowskich rodzin w czasie emigracji.

Dziś postaram się przedpremierowo opowiedzieć Wam o historii pod tytułem „Humbug” autorstwa @mateuszjanta , chociaż nie będzie to łatwe zadanie, gdyż książka jest z kalibru tych cięższych i inspirowana prawdziwymi wydarzeniami.

Zacznę od tego, że książkę zdobyłam na Jesiennych targach książki w Warszawie. Pani z wydawnictwa mocno mnie nią zaintrygowała i postanowiłam przeczytać.

Nigdy, ale to nigdy w życiu nie chciałabym żyć w czasie, w którym owa powieść jest przedstawiona. Na samym początku poprzez specyficzny styl pisania ciężko było mi się w niej odnaleźć, ale z każdą kolejną przewróconą kartką targały mną sprzeczne emocje. Poprzez niezrozumienie, strach, niezgodę, smutek i ból. W pewnym momencie nastąpiło zobojętnienie, a później polały się łzy.

Autor w bardzo dosadny sposób przedstawia nam jak bardzo strach, głód oraz bieda nas ludzi zmienia. Wtedy najczęściej zatapiamy się w mroku, uciekamy w przestępczość. A „zemsta upaja nasz zwierzęcy instynkt i obnaża to, kim naprawdę jesteśmy”.

Tutaj bohater będący jeszcze dzieckiem z dnia na dzień musi szybko dorosnąć. Stawić czoło licznym okrucieństwom jednocześnie czując do siebie obrzydzenie i pogardę.

Chociaż tę opowieść przeczytałam z zapartym tchem w kilka dni, gdyż bardzo szybko się ją czyta, to uważam, iż nie jest ona dla każdego. To taki typ literatury, który łamie człowieka i zmusza do refleksji, ale równocześnie jest bardzo brutalny. Zdecydowanie dla ludzi o mocnych nerwach. Mnie osobiście najtrudniej czytało się fragmenty o dzieciach. 🥺

Reasumując, czytając ją zdecydowanie wyszłam ze swojej strefy komfortu.