Ostre cięcie recenzja

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.

Jeżeli czytaliście wcześniej moje recenzje, to pewnie wiecie, że moim ulubionym gatunkiem jest kryminał i thriller psychologiczny. Uwielbiam to, i tak naprawdę mogłabym czytać tylko to. Rzadko jednak zdarzają mi się książki, które są słabe, bez akcji zapierających dech w piersiach. Tym razem trafiła do mnie książka Adama Budzika. Szczerze mówiąc, nie jestem co do niej przekonana.

Jak bym ją opisała w jednym zdaniu? Mało się dzieje, dużo się czyta. Kiedyś trafiłam na świetne stwierdzenie. To było coś w stylu: przyłóż się do pierwszego zdania, bo to ono kupuje czytelnika. I tutaj to pierwsze zdanie, a nawet cały pierwszy rozdział zdawał się wstępem do czegoś mocnego, czegoś okrutnego, czegoś zaskakującego. Niestety kolejne strony sprawiały, że chciałam tylko skończyć czytać. Tym, czego bardzo nie lubię w książkach, jest zbyt wielkie owijanie w bawełnę. Można napisać, że bohater jedzie samochodem przez las, ale nie trzeba przy tym opisywać pasów na drodze, czy kolorów liści. Następna sprawa to główny bohater. Gdzieś kiedyś się przyjęło, że policjant prowadzący śledztwo w książkach to człowiek mało sympatyczny, negatywnie nastawiony do ludzi i świata. Nie jest to do końca złe, wiele autorów tak ich właśnie opisuje, ale trzeba znać umiar. Tutaj pisarz zrobił z głównego bohatera okropnego gbura, i to naprawdę ciężko się czytało. Kolejny minus to opis z tyłu książki. Nie zgadzam się z nim. Autor zachęca czytelnika, pisząc o dziennikarce, która depcze śledczym po piętach. Spodziewałam się tutaj wielu rozdziałów z perspektywy komisarza, jak i tylu samych z perspektywy dziennikarki, jednak o tej drugiej było stanowczo za mało. Muszę jeszcze wspomnieć o nazwiskach bohaterów. Do tego momentu nie wiem, który jest który. Tajler i Twiejczuk, oba na tę samą literę i w niektórych rozdziałach trudno się połapać. Gdyby ktoś mnie zapytał o plusy, to odpowiedziałabym, że plusem na pewno jest zakończenie. Dzieje się w nim dużo, jest pełno zaskakujących akcji, nawet sam komisarz staje się milszy. Gdyby Adam Budzik w ten sposób napisał całą książkę, to jestem pewna, że byłabym zachwycona.

Na razie, oceniam książkę na co najwyżej przeciętną.