Ciche cuda recenzja

Ciężko było mi ubrać w słowa to, co czułam podczas czytania książki. Tak bardzo jestem inna niż autorka, a jednak tak wiele przekazów z jej książek głęboko do mnie przemawia. Muszę przyznać, że pierwszy raz od dawna przeżyłam moment, kiedy byłam bliska decyzji o przerwaniu czytania. Kiedy doszłam do przytaczanych słów modlitwy stwierdziłam, że to jednak nie dla mnie. Dałam sobie chwilę. Chciałam tę książkę przeczytać, bo czułam, że jest w niej coś głębokiego, co powinno do mnie trafić. Ja, osoba niewierząca, która ma bardzo negatywne zdanie o instytucji kościoła katolickiego, po raz kolejny sięgnęłam po dzieło autorki głęboko wierzącej i nie omijającej tematu boga w swoich książkach. Dlaczego? Dlatego, że ze słów Pani Ani bije prawda, szczerość i dobro. Bo nie tylko głośno mówi o tym, że wierzy, ale też czyta Biblię, stara się żyć według określonych zasad, w poszanowaniu drugiego człowieka i z zachowaniem radości życia.

W "Cichych cudach" czytelnik dostaje kawałek duszy autorki. Jej intymne opowieści mają za zadanie pokazać, że wszyscy jesteśmy tylko ludźmi, ze swoimi słabościami i ułomnościami. Jednak mamy wolną wolę, by wybierać określone zachowania. W gruncie rzeczy przykazania boskie, o których mówią chrześcijanie, są przecież bardzo spojne z zasadami moralnymi, według których powinniśmy żyć, by świat był lepszym miejscem dla wszystkich. Ile cierpienia może unieść jeden człowiek? Przemoc emocjonalna, fizyczna i seksualna, zaburzenia odżywiania, poczucie odrzucenia i bezradności - autorka zna to wszystko z autopsji i potrafi o tym mówić mądrze i szczerze. W książce opisuje trudną drogę, którą przeszła, by z uśmiechem na twarzy stać dziś w tym miejscu, w którym stoi. Jej doświadczenia dodają otuchy i wlewają w serce nadzieję, że nawet z najgłębszego bagna można się wygrzebać. Trzeba tylko skupiać się na tym, co dobre i dać życiu płynąć.

Z mojej strony wielki szacunek za to, że będąc blisko związaną z kościołem, potrafi jednocześnie mówić otwarcie o "katolipie" i wszystkim, co z nią związane. Nie wybiela nikogo tylko ze względu na jego wiarę, ani nie skreśla przez wzgląd na jej brak...Przy tym wszystkim własną religijną postawę wyraźnie podkreśla, nie zważając na to, jak wpłynie to na poczytność jej książek. Oby więcej takich spójnych ludzi wokół nas.