Losing Hope recenzja

Już na okładce "Losing Hope" jest poważny błąd. Napisane jest "kontynuacja powieści Hopeless". Jaka tam znowu "kontynuacja"? W słowniku języka polskiego definiujemy to słowo jako "dalsze wykonywanie jakiejś czynności", a w tej powieści, jest to wszystko, co w pierwszym tomie, tylko napisane oczyma bohatera - a mianowicie chłopaka Sky - Holdera.

Holder wraca po rocznej przerwie do szkoły. Był to ciężki dla niego rok, zaledwie 13 miesięcy temu jego siostra bliźniaczka Les popełniła samobójstwo. Do tego chłopak, wciąż nie może pogodzić się z utratą dawnej przyjaciółki z dzieciństwa, więc każdą napotkaną "jej możliwie dorosłą kopię" poszukuje w rówieśniczkach. Kiedy w sklepie widzi być może starszą wersję ukochanej przyjaciółki Hope - biegnie za dziewczyną, by udowodnić sobie po raz kolejny pomyłkę.
Tą napotkaną w sklepie dziewuchą okazuje się Sky, my jednak to wszytko wiemy z "Hopeless", bo jakiś idiota nie raczył poinformować czytelników, że jest to ten sam chłam, tylko w męskiej wersji.

Nie podobała mi się ta książka! Jedyną dobrą stroną tej powieści były listy pisane do zmarłej siostry, ale nie było już takiej frajdy, gdy się je czytało, jak znało się dalszy przebieg tej historii.

Czuję się oszukana, wnerwiona i zła. Już nigdy nie kupię chłamu wydanego przez tą panią! Tak się naklęłam, czytając losy tych dzieciaków jak jeszcze nigdy! Nawet kumpel głównego bohatera Daniel, chociaż z początku wydawał mi się w miarę zabawny, później tak mnie wkurzał, że nie mogłam go przetrawić.
Nikomu nie polecam, chyba że fanom "Hopeless".