Jedno życzenie recenzja

Nicholas Sparks uznawany jest za mistrza romantycznych historii. Zresztą nawet na okładce tej książki znajdziecie to stwierdzenie. Już wcześniej czytałam książki autora, ale dopiero po lekturze tej, mogę zgodzić się z tym zdaniem w 100%. I choć jest to pozycja, która swoją premierę miała w styczniu i klimatem można odczuć magię świąt, tak mnie to w ogóle nie przeszkadzało. Wręcz przeciwnie, dla mnie to bez znaczenia kiedy czyta się „świąteczne książki”, czytam je wtedy, kiedy mam na nie ochotę ;)

Maggie Dawes jest fotograficzką i współwłaścicielką odnoszącej sukcesy nowojorskiej galerii. I choć robi to co kocha najbardziej, zdiagnozowana choroba skutecznie odbiera jej siły i chęci do dalszej pracy. Kobieta obawia się zbliżającego się Bożego Narodzenia i tego jak go przetrwa. Gdy w jej galerii pojawia się Mark Price, osoba chcąca podjąć u niej pracę, Maggie nie spodziewa się, że okaże się on kimś, kto pomoże jej przetrwać te ciężkie chwile. Kobieta postanawia opowiedzieć mu historię miłości swojego życia, a na jej końcu wyjawić swoje jedno, jedyne życzenie…

Najnowszą powieść Nicholasa Sparksa przeczytałam już jakiś czas temu, ale za każdym razem gdy wrócę do niej myślami, czuję wewnętrzny smutek. Rzadko kiedy zdarza mi się AŻ tak rozczulić się przy książce. Ale od początku…. Po przeczytaniu pierwszych rozdziałów, zaczęłam przeczuwać, że ta historia może rozbić mnie emocjonalnie. Główną bohaterkę polubiłam od razu, ale nie powiem, bo momentami forma i historia kojarzyła mi się z „Pamiętnikiem” tego autora, na szczęście im dalej tym to skojarzenie zaczynało coraz bardziej zanikać. Całość historii poznajemy z dwóch perspektyw czasowych. Czasy obecne to moment, gdy Maggie opowiada Markowi swoją historię, jednocześnie podczas opowiadania cofamy się do roku 1996, kiedy to poznajemy szesnastoletnią dziewczynkę, która zostaje niejako „wygnana” z domu rodzinnego do ciotki, która mieszka w zakonie. Dlaczego? Tego dowiecie się już z książki, bowiem nie chce zdradzać Wam za wiele! Tam też poznaje miłość swojego życia. Co tu dużo mówić - Bryce od razu zjednał sobie moja sympatię, a rodzące się między nastolatkami uczucie, było tak absorbujące, że przy każdych ich wzlotach się cieszyłam, a przy ciężkich chwilach się smuciłam. Mnóstwo emocji, które odczułam podczas czytania, to coś co ja w książkach uwielbiam! Bo dzięki temu, „Jedno życzenie” pozostanie w mojej pamięci na bardzo długi czas. Nie czytałam wszystkich książek autora, jednakże ta pozycja jest u mnie, na tę chwilę, numerem 1. Co do zakończenia. Po pierwszych rozdziałach można po części domyśleć się finału tej historii. Jednakże to, czego się nie domyśliłam rozbiło mnie najbardziej i wywołało lawinę łez. Uwielbiam styl pisania autorka i wiem, że w jego książkach jest zawarte mnóstwo emocji, ale takiej bomby emocjonalnej się nie spodziewałam. Historia chwyta za serce, a emocje są ogromne. Polecam!