Co powie mama? recenzja

Chce żyć swoim życiem, mamo. Rodzice nieidealni

Autor: @AnnaKatarzyna ·5 minut
2024-05-06
1 komentarz
8 Polubień
Kiedy sięgałam po tę książkę, spodziewałam się znaleźć w niej odpowiedź na pytanie, jak wytłumaczyć rodzicom, że jako dorosły człowiek żyje swoim życiem i nie muszę być taką, jaką sobie mnie wymarzyli i że to wcale nie znaczy, że jestem... dziwna.

Po przeczytaniu kilku stron tego poradnika wiedziałam już, iż nie tylko znajdę odpowiedź na to pytanie, ale także na wiele innych. Poza tym zrozumiem procesy i czynniki, które miały wpływ na to, jaka jestem i na to jacy są moi rodzice.
To nie jest tylko poradnik dla dorosłych dzieci, nadal uzależnionych emocjonalnie od rodziców. Dzieci żyjących z poczuciem winy, że nie sprostali oczekiwaniom. Jest to książka dla obu stron układu, także dla rodziców, by oni również spróbowali zrozumieć złożoność procesów, jakie zachodzą w psychice dziecka i dorosłego i w relacjach między bliskimi sobie osobami.

"Ta książka jest dla Ciebie: wyjaśnia, jak stopień naszego uwolnienia się od rodziców [co nie jest równoznaczne z zerwaniem relacji] przekłada się na całe nasze życie i relacje. Przede wszystkim jednak wskazuje drogi wyjścia z emocjonalnego uwikłania. Nie deprecjonując Twojej rodziny, na pierwszym planie stawia Twój osobisty rozwój".

Książka została podzielona na sześć części, z których każda jest kolejnym krokiem do zrozumienia siebie, naszych rodziców, wspólnych relacji i ich wpływu na nasze życie.

Część pierwsza - "ZDROWE ODDZIELENIE SIĘ [...]".
W tym rozdziale autorka wyjaśnia, jak istotne jest zdrowe oddzielenie się od rodziców i jak powinno prawidłowo przebiegać na każdym z etapów życia oraz jak jego brak może destrukcyjnie wpłynąć zarówno na nasze relacje z rodzicami, jak i na nasze funkcjonowanie w społeczeństwie. Dowiemy się także, kim jest nasze wewnętrzne dziecko i jak duży wpływ ma na nasze życie.

Część druga - "[...] CO TAK NAPRAWDĘ JESTEM WINNY MOIM RODZICOM".
Czym jest poczucie winy, które odczuwamy, nie spełniając oczekiwań rodziców? Skąd się bierze? Czy w ogóle jesteśmy rodzicom coś winni, a jeśli tak, to co? Autorka podsuwa Czytelnikowi wiele istotnych pytań, które powinien sobie zadać. A na wiele z nich sama odpowiada. W rozdziale tym poznajemy tę drugą stronę medalu. Co sprawia, że rodzice są wobec nas — już dorosłych dzieci — tak wymagający i narzucają nam swoje zdanie?

"Oddzielenie się oznacza uwolnienie się od nieadekwatnych oczekiwań rodziców i będącego ich skutkiem poczucia winy. Aby tego dokonać, musimy zawieść cześć oczekiwań rodziców i znieść ich rozczarowanie [...]".

Część trzecia - "[...] CO MOI RODZICE SĄ MI JESZCZE WINNI?".
Nie tylko rodzice mają wygórowane oczekiwania wobec dzieci. Są też dzieci, które mają wobec rodziców niemożliwe do spełnienia oczekiwania, nawet wtedy, gdy mają już swoje rodziny. Często to nie zaspokojone potrzeby dzieci powodują, że nie potrafią się one "uwolnić" od rodziców, Wciąż oczekując, że pewnego dnia zaspokoją oni ich pragnienia: miłości, opieki, zrozumienia, itp. Jakie są przyczyny takiego zachowania i czy można w nieskończoność oczekiwać, by rodzic stał się idealny? I czy musi się stać?

"Trudno jest znieść, że nasi rodzice nie są doskonali, że czasem daleko im nawet do <wystarczająco dobrych>".

Część czwarta, to dojrzałe spojrzenie na naszych rodziców. Próba znalezienia odpowiedzi na pytanie, czy zatroszczyli się o nas najlepiej jak potrafili? "Czy — opierając się na własnych dziecięcych doświadczeniach — mogli zatroszczyć się o nas lepiej [...]".

Część piąta.
Jak odnaleźć wewnętrzne ukojenie? Jak poradzić sobie z trudnym dzieciństwem, zaakceptować przeszłość i przebaczyć? Czy w ogóle trzeba przebaczyć rodzicom i jakie to ma dla nas znaczenie?

"[...] przebaczenie jest procesem wewnętrznym, którego nikt z zewnątrz nie może nakazać".

W części tej poznamy także "wielostopniowy model wybaczania", amerykańskiego psychologa Roberta Enrighta. Dowiemy się jak ważne jest spojrzenie w przeszłość rodziców po to, by móc zrozumieć ich zachowania oraz jak kształtować teraźniejszość, wprowadzać nowe zasady i zdrowe granice w relacjach z rodzicami.

Część szósta — ostatnia, to wspaniały rozdział o tym, jak stać się dla siebie i swojego wewnętrznego dziecka, takim rodzicem, jakiego pragniemy.

"Jako dorośli możemy dać sobie to, co pragnęliśmy otrzymać od rodziców: możemy poważnie traktować własne uczucia, szanować nasze potrzeby, stawiać właściwe granice i — mówiąc ogólnie — traktować siebie z miłością i troską".

Nie jest to lektura łatwa i przyjemna, szczególnie dla osób, które borykają się z nieidealnymi relacjami rodzic - dziecko. Nie dlatego, że napisana jest trudnym językiem, wręcz przeciwnie, jest on zrozumiały i "przyjazny", lecz z powodu tematu, jaki porusza. Zawarte w książce przykłady "z życia wzięte" są niejednokrotnie trudne do zrozumienia i uwierzenia. Niełatwo czytać o tym, jak rodzice świadomie bądź nie, unieszczęśliwiają swoje już dorosłe dzieci, jak potrafią być egocentryczni, narcystyczni i jak trudno przyznać się im do błędów, które popełnili. Jednakże właśnie na przykładach, na historiach pacjentów, wzbogaconych o sporą dawkę wiedzy naukowej, a także tej wynikającej z wieloletniej pracy z pacjentami, autorka stara się objaśnić mechanizmy rządzące naszym umysłem oraz ich wpływ na relacje rodzic - dziecko.

Prowadząc Czytelnika przez kolejne rozdziały pisarka próbuje zwrócić jego uwagę na to, jak ważne jest zrozumienie obu stron konfliktu i jak istotne jest zadawanie wielu ważnych pytań. Zauważa, że problemem nie jest tylko to, iż rodzice od nas oczekują czegoś, czego nie jesteśmy w stanie spełnić, a co wpędza nas w poczucie winy i rodzi konflikty, ale także to, że i dzieciom, zdarza się oczekiwać od rodziców zbyt wiele. Rodzice nie są idealni. Nie są w stanie spełnić wszystkich naszych oczekiwań. Ważne jest, aby mieć tego świadomość. To naprawdę ułatwia relacje.

Ta książka to fascynująca podróż przez ludzką psychikę, powiązania, zależności i uwikłania w relacjach rodzic - dziecko.

Poradnik ten polecam przede wszystkim dorosłym dzieciom, które nie czują się dobrze w relacjach z rodzicami, popadają w konflikty i nie potrafią żyć własnym życiem, co odbija się niejednokrotnie na ich relacjach z rodziną, którą sami złożyli. Polecam go także tym rodzicom dorosłych dzieci, którzy mają kłopot ze zrozumieniem "własnej pociechy". A także wszystkim, który interesują się ludzką psychiką i relacjami międzyludzkimi.

"Lektura tej książki nie zastąpi psychoterapii, może jednak pomoc Ci lepiej zrozumieć samego siebie, swoich rodziców i utkaną przez Was wspólną dynamikę".

Książka w ramach akcji recenzenckiej, serwisu lubimyczytac.pl
Dziękuję wydawnictwu Znak za egzemplarz recenzencki.





Moja ocena:

Data przeczytania: 2024-05-06
× 8 Polub, jeżeli recenzja Ci się spodobała!

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki
Co powie mama?
Co powie mama?
Sandra Konrad
8.8/10

Przy rodzinnym stole znowu słyszysz pytania o ślub i dzieci? Czujesz wyrzuty sumienia, bo za rzadko odwiedzasz rodziców? Jesteś uzależniony od opinii mamy i wsparcia taty? Są rodzice toksyczni i hel...

Komentarze
@zanetagutowska1984
@zanetagutowska1984 · 8 miesięcy temu
Zgadzam się Kate, jest fenomenalna :) Bardzo dużo odpowiedzi i ja znalazłam
× 2
@AnnaKatarzyna
@AnnaKatarzyna · 8 miesięcy temu
Czasem aż trudno uwierzyć jak wielki wpływ ma dzieciństwo na człowieka.
× 1
@zanetagutowska1984
@zanetagutowska1984 · 8 miesięcy temu
im więcej wiem, tym bardziej jestem przerażona czasem ;) Jako dorosła kobieta mam jednak wpływ, żebym mogła to w sobie zmieniać ;)
× 1
@AnnaKatarzyna
@AnnaKatarzyna · 8 miesięcy temu
Zgadza się. Ale trudno jest zmienić coś, co siedzi w człowieku od dawna. Poza tym są jeszcze złe doświadczenia, traumy itp. To trudna droga, ale czasem trzeba ją przejść, aby odnaleźć równowagę i wewnętrzny spokój :)
× 1
@zanetagutowska1984
@zanetagutowska1984 · 8 miesięcy temu
Ja to przeszłam, trzy lata w terapii, warto było tę pracę nad sobą wykonać. Dziś mam komfort życia, relacji i spokój duszy i umysłu. Choć jeszcze kilka rzeczy zauważyłam dzięki tej książce i będę nad tym pracować ;)
× 1
@AnnaKatarzyna
@AnnaKatarzyna · 8 miesięcy temu
W takim razie szczerze gratuluję, że się udało. Tym bardziej, że wydaje mi się, iż zmierzenie się z problemem i poproszenie o pomoc, wymaga odwagi. Przynajmniej u niektórych.
× 1
@zanetagutowska1984
@zanetagutowska1984 · 8 miesięcy temu
dziękuję Kasiu :)
× 1
Co powie mama?
Co powie mama?
Sandra Konrad
8.8/10
Przy rodzinnym stole znowu słyszysz pytania o ślub i dzieci? Czujesz wyrzuty sumienia, bo za rzadko odwiedzasz rodziców? Jesteś uzależniony od opinii mamy i wsparcia taty? Są rodzice toksyczni i hel...

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki

Zobacz inne recenzje

Sandra Konrad jest absolwentką psychologii, studiowała też seksuologię i psychiatrię. Dokształcała się w USA. Ma stopień doktora. od lat zajmuje się psychoterapią: terapią indywidualną, par i rodzin....

@zanetagutowska1984 @zanetagutowska1984

Pierwsza moja myśl po wzięciu do ręki książki Sandry Konrad „Co powie mama? Jak się uniezależnić i uzdrowić relacje z rodzicami” dotyczyła estetyki. Poradnik został wydany starannie na ładnym papierz...

JO
@jolantaszymczak

Pozostałe recenzje @AnnaKatarzyna

Peter Jackson i jego Śródziemie
ZA KULISAMI „WŁADCY PIERŚCIENI”

@Obrazek „Kiedy pan Bilbo Baggins z Bag End oznajmił, że wkrótce zamierza dla uczczenia sto jedenastej rocznicy swoich urodzin wydać szczególnie wspaniale przyjęcie – ...

Recenzja książki Peter Jackson i jego Śródziemie
Przez labirynt autyzmu.
GDY NIEMOŻLIWE STAJE SIĘ MOŻLIWYM

Kiedy otrzymałam propozycję zrecenzowania tej książki zawahałam się. Zadałam sobie pytanie: „Co ja wiem o autyzmie i czy jestem w stanie odnieść się do treści lektury?”....

Recenzja książki Przez labirynt autyzmu.

Nowe recenzje

Piekło
recenzja "Piekło"
@zaczytaj_ch...:

☢️ W siódmej odsłonie serii o komisarz Oldze Balickiej, zatytułowanej „Piekło”, Katarzyna Wolwowicz ponownie prowadzi n...

Recenzja książki Piekło
Szczęście pisane marzeniem
Dobra książka
@paulinkusia...:

To moje kolejne spotkanie z twórczością autorki. Pani Kasia jest pisarką po której powieści sięgam w ciemno i zawsze wy...

Recenzja książki Szczęście pisane marzeniem
Czarne
Czarne
@patrycja.lu...:

"Czarne" to wielowątkowa historia, w której splatają się zdarzenia prowadzące do Czarnego - letniska, gdzie niegdyś pię...

Recenzja książki Czarne
© 2007 - 2024 nakanapie.pl