Marina recenzja

      Tytuł polski: "Marina"
      Tytuł oryginału: "Marina" 
      Autor/ka: Carlos Ruiz Zafón
      Wydawnictwo: MUZA
      Liczba stron: 304
      Ocena: +5/6




Zapoznać się z twórczością pana Zafóna chciałam już bardzo dawno. Nie wiem dlaczego, po prostu tak sobie go upatrzyłam i stwierdziłam, że miliony czytelników oraz część moich znajomych nie może się mylić, okrzykując go jednym z najlepszych współczesnych pisarzy. Tak się złożyło, że moja zaprzyjaźniona szkolna pani bibliotekarka postanowiła "poświęcić" swój egzemplarz "Mariny" ze swojego prywatnego księgozbioru i przekazać go szkole. Radość moja była przeogromna, gdy po powrocie do domu i usadowieniu się wygodnie w fotelu wraz z kubkiem herbaty w ręce zaczęłam czytać tę jakże fascynującą powieść, o której we wstępie sam autor podkreśla, że jest ona dla niego naprawdę ważna. Przenieśmy się zatem w lata osiemdziesiąte dwudziestego wieku, do ponurej i owianej aurą tajemnicy Barcelony...

Historia opowiedziana jest z perspektywy Óscara Draia, który wspomina swe młodzieńcze lata, gdy uczęszczał do szkoły z internatem. Opisuje ludzi, których nie jest w stanie wymazać z pamięci, a którzy byli, są i będą na zawsze bliscy jego sercu: tytułową rówieśniczkę Marinę oraz jej ojca malarza. Wraz z poznaniem bohaterów rodzi się niesamowita i pełna grozy opowieść. Pewnej pochmurnej niedzieli Óscar i Marina zaczynają śledzić "kobietę w czerni" odwiedzającą bezimienny grób na pobliskim cmentarzu. Niewiele myśląc postanawiają kontynuować obserwację, której dramatyczny finał ma się wkrótce rozegrać...

Moje przypuszczenia potwierdziły się - pan Zafón jest naprawdę świetnym pisarzem. Szczerze, to z początku nie wiedziałam czego się spodziewać. Dostałam natomiast dużą dawkę emocji wplecionych w fantastyczną historię osadzoną w nie tak bardzo odległej przeszłości wśród tajemniczych, gotyckich, barcelońskich budowli. Muszę zwrócić uwagę na świetnie wykreowanych bohaterów, których po prostu nie da się nie lubić, a z których każdy z nich ma ciekawą, odrębną przeszłość.
Dawno nie spotkałam się z pisarzem, który z taką precyzją opisywałby miejsca zdarzeń. Każdy detal przedstawiony został w taki sposób, że bez większego wysiłku obraz natychmiast staje nam przed oczami. W połączeniu z fenomenalną okładką daje to cudowny efekt. Naprawdę coś wspaniałego.

Autor w napisanie książki włożył całe swoje serce i to widać. Jestem stuprocentowo przekonana, że nie było to ostatnie moje spotkanie z tym pisarzem. Nie czekajcie dłużej, tylko pozwólcie się przenieść do Barcelony ukazanej z zupełnie innej perspektywy sięgając po tę powieść. Powieść o przyjaźni, miłości, cierpieniu i człowieku, który chciał oszukać śmierć.