Twoja wina recenzja

Przyznam szczerze, że czytając opis, uczucia miałam raczej mieszane. Bałam się, że będzie to kolejna książka z serii tych, w których wszystko jest pomieszane, każdy miał romans z każdym, a składane obietnice są dyktowane jakimś głupim widzimisię. Jak było w rzeczywistości?

Nie urzekła mnie okładka, chociaż nie można odmówić jej tego, że dość dobrze pasuje do gatunku. Niemal krzyczy ,,jestem literaturą obyczajową'', ale osobiście widywałam w swoim życiu twory dużo ładniejsze. Czy fabuła poszła taką samą drogą?

Dostajemy tutaj kawał naprawdę przyzwoicie stworzonej historii. Akcja rozkręca się niezwykle powoli, ale mam wrażenie, że jest to zabieg przemyślany; zabieg, który umożliwia czytelnikowi zapoznanie się z otoczeniem, bohaterami, atmosferą, jaką autorka chciała w swoim tekście wykreować. Momentami było nieco za nudno, ale wiele niedopowiedzeń, igranie z emocjami i ujawniane z czasem tajemnice wynagradzają wszystko.

Przyznam, że chyba już mam za sobą etap zamiłowania do wielkich miłości i uczuć silnych a zarazem destrukcyjnych. Tutaj owa destrukcja niemal biła po oczach, a mnie wcale nie zainteresował ten główny wątek. Dużo więcej uwagi poświęciłam przyjaźni Jane z Lorną. Początkowo czysta, niewinna znajomość młodych dziewczyn staje się relacją toksyczną i bardzo wyniszczającą. Lorna nie cofa się przed niczym, by rozdzielić przyjaciółkę i swojego brata. Główni bohaterowie w zasadzie nie zrobili na mnie oszałamiającego wrażenia, ale cała otoczka tego dość nietypowego trójkąta - o ile mogę to tak nazwać - przemówiła do mnie w stu procentach.

Autorka bardzo zgrabnie skacze po uczuciach, sprawnie zmienia ich ton, nadaje akcji odpowiedniego charakteru. Było to moje pierwsze spotkanie z Samantą Young i przyznam, że czuję się zaintrygowana, nawet jeżeli w ostatecznym rozrachunku określiłabym tę książkę lekturą typową dla młodzieży. Jest dużo dramatów, zwrotów akcji, skrajnych emocji, które często kontrolują bohaterów.

Było to moje pierwsze spotkanie z twórczością Samanthy Young, ale należało do grona tych przyjemnych. Styl jest lekki, czyta się szybko i bardzo przyjemnie. Logika i spójność to niewątpliwie mocne strony tej książki, ale całokształt w ogóle robi naprawdę dobre wrażenie. Po inne teksty autorki na pewno w najbliższym czasie sięgnę.