Był sobie pies 2 recenzja

Choć nie przeczytałam pierwszej części nie było to przeszkodą aby niejako ciąg dalszy historii był nieczytelny. Jest to niewątpliwie atut dla czytelników.
W książce poznajemy Molly sympatycznego psiaka, który wspomina zmarłego właściciela . Jest to wspomnienie związane z poprzednim wcieleniem, w którym to wabi się Koleżka. Wtedy także poznał małą Clarity. Obecnie jako szczeniak znowu jest u dziewczynki już jako Molly. Uwielbia swoją małą właścicielkę, ale na przeszkodzie psiego szczęścia stoi Gloria, matka CJ wyjątkowo nietolerująca suczki. Niechęć sprawia, że kobieta posuwa się nawet do wywiezienia psa do schroniska.
Bardzo ciekawym zabiegiem autora jest przedstawianie świata z perspektywy psa. Mamy tu sposób widzenia i rozumienia czworonoga, odczytywanie ludzkiej mowy, która najczęściej rozmija się z mową zwierzaka co powoduje zabawne  sytuacje, ale także sporo kłopotów.
W dalszej części to już dorosła CJ szukająca swojego miejsca na ziemi, szczęścia ale wciąż z nieodzowną psinką.
Czytając musimy nastawić się na sporą dawkę śmiechu, ale także wzruszeń. To historia psiej bezwarunkowej miłości do wybranego człowieka. Szkoda tylko ,że my ludzie często nie doceniamy tych psich przywiązań.