Noc na blokowisku recenzja

Siłą rozpędu po przeczytaniu "Las i ciemność" a jednocześnie czekając na nową dostawę książek z biblioteki zabrałam się za kolejną, dziewiątą już część serii Marty Matyszczak "Kryminał pod psem", czyli: Noc na blokowisku". Przyznam, że ta część zdecydowanie lepiej mi się podobała. Była bardziej dynamiczna i wciągająca.
Po ślubie i weselu Szymon Solański nagle znika bez śladu. Róża jest zrozpaczona, ale daje się przekonać Barańskiemu, że czas wracać do domu i tam zacząć poszukiwania świeżo poślubionego męża. Zatem razem z Guciem pakuje się do samochodu aspiranta. Gdyby policjant przewidział co go będzie czekało po powrocie na Śląsk, do to z pewnością nie zabrałby ze sobą Róży Kwiatkowskiej, teraz już Solańskiej...
Niestety mieszkanie Solańskich w Chorzowie, jest w trakcie remontu, a wygląda jakby ktoś tam rzucił kilka granatów, zupełnie nie nadaje się do zamieszkania, więc Adolf Barański zabiera zrozpaczoną Różę do swojego mieszkania w Myślenicach. W trakcie jazdy dowiadują się, że pod blokiem aspiranta znaleziono zwłoki mężczyzny. Na zdjęciu nieboszczyka pokazanym w serwisie, Róża z przerażeniem rozpoznaje swojego męża.
Czy faktycznie zmarły mężczyzna to Szymon Solański? Kto i dlaczego wypchnął mężczyznę z balkonu? Co wydarzyło się w trakcie imprezy sąsiedzkiej?
Barański jako mieszkaniec feralnego bloku, na zlecenie spółdzielni podjął się razem z Różą szukania zabójcy wśród lokatorów. Czy to się uda?
Powinno, bo przecież będzie im jak zwykle pomagał Gucio, chociaż już bez swojego pana...

Poznajemy jeszcze w tle historię pewnego chłopca, który w latach osiemdziesiątych mieszkał w tym bloku z rodzicami. W jaki sposób losy tego chłopca są związane z tragedią, która wydarzyła się obecnie, to już sami musicie przeczytać.
Sama zagadka kryminalna może nie jest bardzo skomplikowana, lecz przecież nie zawsze chodzi o to by złapać przysłowiowego króliczka, ale by gonić go.
Ja z pewnością nie będę może zbytnio obiektywna, bo od samego początku jestem, można powiedzieć fanką kundelka Gucia (chociaż zdecydowanie wolę koty) i dlatego zostałam wierną czytelniczką tej serii. Została mi jeszcze jedna część do przeczytania. Trochę będzie mi brakowało celnych Guciowych przemyśleń, lecz czekam również na kontynuację serii "Kryminał z pazurem" z kotką Burbur w roli głównej.
Na koniec dodam, że podobały mi się tytuły rozdziałów, nawiązujące do piosenek zespołu Myslovitz. W końcu rzecz działa się w Mysłowicach...