Buszujący w zbożu recenzja

Buszu­jący w zbożu jako jedna z ksią­żek znaj­du­ją­cych się na opu­bli­ko­wa­nej przez BBC liście 100 ksią­żek, które musisz prze­czy­tać, koja­rzyła mi się tro­chę z jakimś psy­cho­lo­gicz­nym kry­mi­na­łem (!), ponie­waż (oczy­wi­ście myl­nie) wią­za­łam go z pew­nym fil­mem o wła­śnie takiej tematyce.

Jak­kol­wiek sku­szona jed­nak wielką sławą owej książki, bar­dzo chęt­nie odda­łam się jej lek­tu­rze. Muszę przy­znać, że fabuła tej powie­ści tro­chę mnie zasko­czyła, gdyż oparta jest na nar­ra­cji pierw­szo­oso­bo­wej — retro­spek­tyw­nej, pro­wa­dzo­nej przez sie­dem­na­sto­latka — Hol­dena Caul­fielda, wyrzu­co­nego z kolej­nej szkoły i uda­ją­cego się następ­nie do Nowego Jorku. Tutaj tak naprawdę roz­po­czyna się tzw. “akcja” - Hol­den odwie­dza kluby nocne, wynaj­muje pro­sty­tutkę (z którą jed­nak decy­duje się tylko roz­ma­wiać), namięt­nie pije whi­sky, pali papie­rosy, a nawet (jak sądzi) staje się nie­do­szłą ofiarą napa­sto­wa­nia sek­su­al­nego ze strony byłego nauczy­ciela. Jedyną “ostoją” w życiu nasto­latka jest jego sio­stra, dzie­się­cio­let­nia Pho­ebe — praw­dziwa, natu­ralna, jesz­cze nie dotknięta pew­nym “pięt­nem” doro­sło­ści. Zakoń­cze­nie powie­ści może być nato­miast róż­nie inter­pre­to­wane — dowia­du­jemy się, że Hol­den zna­lazł się osta­tecz­nie pod opieką psy­cho­ana­li­tyka i pla­nuje roz­po­czę­cie nauki w nowej szkole, co przez roz­ma­ite źródła rozu­miane jest, jako pobyt Caul­fielda w zakła­dzie psy­chia­trycz­nym lub innej pla­cówce tego typu. Być może…

Kiedy zasta­na­wia­łam się nad tre­ścią dzi­siej­szego posta, pla­no­wa­łam poka­zać książkę Salin­gera w bar­dziej nega­tyw­nym świe­tle. Czy­ta­jąc jego powieść, nie byłam bynaj­mniej nią zachwy­cona, jed­nak teraz — po głęb­szej ana­li­zie mogę stwier­dzić, że Buszu­jący w zbożu ma w sobie to coś — coś reflek­syj­nego i urze­ka­ją­cego, nawet jeśli nie jestem w sta­nie okre­ślić teraz, co dokład­nie mam na myśli.

Zasta­na­wia­jący jest też fakt o któ­rym prze­czy­ta­łam gdzieś w sieci cał­kiem przy­pad­kowo — książka Salin­gera była podobno ulu­bioną powie­ścią nie­do­szłego zabójcy Ronalda Reagana, zna­le­ziono ją też przy zabójcy Johna Lennona.