Sobowtórka recenzja

Po sięgnięcie akurat po ten tytuł, zainspirowały mnie bardzo liczne i bardzo pozytywne opinie na serwisach czytelniczych. Porównując biblioteki znajomych z owych portali, wiem, że jesteśmy raczej kompatybilni w gustach. Swoje trzy grosze dołożył również małżonek. Tak wciągnął się w lekturę, że nawet nie zauważał, gdy przyszła pora obiadowa czy że nadszedł już czas by położyć się spać. Musiałam więc przeczytać i ja!

Megan korzystając z okazji, że mąż znajdował się pod prysznicem, zajrzała do jego komórki. Odkryła swoje zdjęcie w negliżu. Byłoby miło, gdyby nie jedno ale – nigdy nie miała bielizny w takim kolorze i w takim stylu. Niepokojona przez zaniki pamięci boi się, że znów dopada ją lekka paranoja. W tyle głowy ma też obraz swojej siostry bliźniaczki, z którą nie utrzymuje kontaktów. Wpatrując się uważnie w zdjęcie, zadaje sobie podstawowe pytania: czy mąż wie, że sfotografował siostrę bliźniaczkę?
Czy Leah świadomie ponownie wkracza do jej życia, by zniszczyć wszystko to, co z trudem osiągnęła?
A może ta dwójka wspólnie próbuje doprowadzić ją na skraj obłędu?
Tylko po co i w jakim celu?
Megan mimo wielkiej niechęci postanawia skonfrontować się z siostrą. W domku letniskowym należącym do Leah następuje jednak nieodwracalny ciąg wydarzeń, który zmieni dosłownie wszystko...

Motyw bliźniaczek jest znany w literaturze od dawien dawna. Eksploatowany pod każdym względem i na wszelkie możliwe sposoby. Wydawać by się mogło, że już nic więcej z tego tematu wycisnąć się nie da. A jednak. Sarah Bonner udowadnia, że jest inaczej. Fabuła potoczyła się w zupełnie innym kierunku, niż przypuszczałam. Mroczny duszny klimat ociekał zazdrością, chęcią zemsty, walką o pieniądze i wszystkim, co toksyczne. Relacje bohaterów były nabrzmiałe od emocji a ich postawy, zachowania i decyzje były dalekie od przyjętych standardów moralnych.

No i cóż… mamy dopiero początek sierpnia a ja już wiem, że będę miała spory problem ze skonstruowaniem podsumowania roku. Sobowtórka bowiem to jeden z lepszych thrillerów zagranicznych, jaki do tej pory przeczytałam. Wciągająca, dopracowana w każdym calu fabuła. Świetnie wykreowani bohaterowie. Wisienką na torcie było zaskakujące zakończenie, które sprawiło, że nabrało się apetytu na więcej tego typu książek.

To jest jedna z tych lektur, po których ma się czytelniczego kaca. Wiem, że muszę na jakiś czas przystopować z moim ulubionym gatunkiem, by nie skrzywdzić w ocenie kolejnej książki. Powinnam ochłonąć i zmienić klimat, by z innych lektur również móc czerpać tak ogromną satysfakcję lub przynajmniej zbliżoną do tej, którą odczuwałam podczas czytania Sobowtórki.