Ziarno prawdy recenzja

Dawno nie słuchałem tak dobrego kryminału i na dodatek polskiego! Zarwałem noc, bo nie mogłem się oderwać od odtwarzacza, nie pamiętam kiedy ostatni raz mi się to zdarzyło.

Mamy tu przede wszystkim interesującą postać głównego bohatera. Prokurator Teodor Szacki na własną prośbę zsyła się z Warszawy na prowincję, do Sandomierza i od razu czuje się tam źle. Nie podoba mu się nudna prokuratorska praca na prowincji, irytują go tamtejsi ludzie, nie lubi kobiet, z którymi sypia, w ogóle życie osobiste ma nędzne (standard w kryminałach, ale w wykonaniu Miłoszewskiego wygląda świeżo i prawdziwie). Prawdę mówiąc Szacki to facet cyniczny i antypatyczny. No ale trafia mu się morderstwo i zaczyna być ciekawie.

Bardzo zręcznie wpleciony jest w książkę wątek żydowskiego mordu rytualnego: ciągle żywotny mit o zabijaniu chrześcijańskich dzieci na krew na macę. W przypadku Sandomierza ów mit jest szczególnie na rzeczy, bo przecież do dziś w katedrze sandomierskiej wisi sławny obraz przedstawiający kaźń niewiniątek...

A poza tym ten kryminał to skuteczne antidotum na innego detektywa sandomierskiego, cukierkowego i mdłego Ojca Mateusza, z którego zresztą Miłoszewski inteligentnie podrwiwa. A intryga kryminalna jest bardzo zmyślna, i dynamiczna, nie brakuje zaskakujących zwrotów akcji, wątki poboczne są świetnie przedstawione. Weźmy chociażby znakomicie napisaną opowieść nastolatka, który jedzie na wycieczkę do Sandomierza. Mamy też sceny poruszające, jak na przykład rozmowa Teodora Szackiego ze starym prokuratorem nawiązująca do autentycznej sprawy mordu pod Połańcem (opisanej przez Wiesława Łukę w 'Nie oświadczam się').

No i jeszcze mamy świetny atak na media współczesne, goniące ze sensacją, a mające gdzieś rzetelne przedstawienie wydarzeń i trochę krytyki naszych polskich stereotypów. Jak na kryminał to bardzo dużo. Naprawdę, ta rzecz wytrzymuje porównanie z najlepszymi kryminałami zachodnich mistrzów gatunku. Brawo!

Słuchałem audiobooka bardzo dobrze czytanego przez Roberta Jarocińskiego, jest to typ lektora, jaki lubię: nie pcha się na afisz.