Boska proporcja recenzja

W palmiarni parku Oliwskiego zostają znalezione zwłoki dziewczyny. Ciało zostało starannie zaaranżowane, aby wyglądało makabrycznie i równocześnie pięknie. Na miejscu zbrodni pojawia się świadek, Robert Mazur, który ma bardzo kryminalną przeszłość i jest pod stałą opieką psychologa. Sprawę morderstwa prowadzi komisarz Agata Stec; bezpośrednia, uparta, ale jednocześnie pogubiona, siostra owego psychologa, którego pacjentem jest Robert Mazur. Rodzeństwo wspólnie stara się rozgryźć tajemnicę morderstwa. Czy Agata odnajdzie sprawcę? Jaki związek ze sprawą ma Robert Mazur?

Mam mieszane uczucia co do tej książki. Na początku fabuła wydaje się dość ciekawa. Zaintrygowała mnie aranżacja ciała dziewczyny jak i postać Roberta Mazura. Bardzo szybko wciągnęła mnie ta historia. Jednak im dalej w las, tym bardziej wszystko zaczęło się rozjeżdżać, a samo zakończenie było dla mnie przekombinowane. Z bohaterami kompletnie się nie polubiłam. Jedyną neutralną dla mnie postacią jest Robert Mazur. Chory psychicznie, bardzo łatwo daje sobą manipulować i jest wpatrzony jak w obrazek w swojego psychologa. Agata niemiłosiernie wkurzała mnie swoim zachowaniem. Jednak najgorszy z nich wszystkich był sławny psycholog, Artur. To on powinien wylądować w zakładzie zamkniętym. Mimo, że nie do końca przekonała mnie do siebie ta książka chciałabym sięgnąć po kolejną część i poznać dalsze losy bohaterów.