Bliźnięta z lodu recenzja

 "Rodząc bliźnięta - zwłaszcza jednojajowe - daje się życie genetycznym celebrytom. Ludziom, którzy są niezwykli tylko dlatego, że istnieją."

Od samego początku książki zostajemy wrzuceni w wir żałoby.  Jedna z malutkich bliźniaczek zginęła w nieszczęśliwym wypadku podczas wakacji. Gdy nagle w życiu rodziny pojawia się wizja przeprowadzki do innego miejsca, korzystają z niej. Ojciec, matka, pies i osamotniona bliźniaczka przeprowadzają się na odizolowaną od cywilizacji szkocką wyspę. I wtedy zaczyna się dziać...

Nie będę zdradzać, co dalej. Trzeba samemu przeczytać, wyrobić sobie zdanie. Przyznam, że chwilami się gubiłam, wątpiłam w to, co przeczytałam. Byłam pewna, że już znam prawdę, a tu niespodzianka i zwrot akcji...

Niepokojąca, trzymająca w napięciu. Jedna wielka niewiadoma , tysiące pytań i domysłów. Rzeczywistość czy fikcja... Walka o prawdę, walka z przeszłością. Walka o przetrwanie. To wszystko znajdziemy w tej książce, gdyż bohaterzy borykają się z różnymi rzeczami tj. alkoholizm, samotność, zdrada, śmierć... Na pewno nie można się nudzić, bo im dalej, tym więcej niewiadomych. Podczas lektury nieustannie towarzyszyły mi dreszcze...

Jedynie zakończenie mnie lekko rozczarowało, bo jest jakby... z innej bajki.

" Czasem wszystko jest zupełnie inne niż sobie wyobrażamy a czasem to, co uważaliśmy za rzeczywistość w ogóle nie istnieje. "

Była to pierwsza książka tego autora, z którą się zetknęłam, ale było to mega udane spotkanie. I na pewno nie ostatnie!