Terra insecta. Planeta owadów recenzja

Małe, tycie, jeszcze mniejsze, a wszystko uparte i gotowe niemal na wszystko. Badaczka Sverdrup-Thygeson zna wiele z nich z nich i bardzo chciałaby, żebyś też je poznał. 

"Terra insecta" powstało z pasji. Autorka, choć specjalizuje się głównie w zawartości spróchniałych dębów norweskich, ma wiele do powiedzenia także o innych owadach. W jej książce od tematów wrze jak w ulu - jest o nietypowej budowie, i o kopulacji, i o menu, i o relacji z roślinami, i o relacji z odpadkami, i o linii produkcyjnej z insektów... Zebrane ciekawostki zadziwiają, inspirują, zbliżają do świata, który nieraz wydaje nam się obcy czy niemal ohydny. 

Sverdrup-Thygeson wychodzi z założenia (i ciekawej metafory przyrównującej ekosystem do hamaka z wylegującą się na niej ludzkością), że wszystko jest powiązane, toteż nie brakuje dygresji o roślinach, większych zwierzętach i wreszcie samym chronieniu środowiska. Zastanawiają w książce odniesienia do polskiej fauny - nie no, fajnie, pytanie tylko, skąd się wzięły, bo komentarza do tego brak, a nie sądzę, by norweska badaczka dostosowywała wersję do kraju, w którym będzie wydawana. 

"Terra insecta" to sympatyczna, lekka pozycja z humorystycznym podejściem fascynata, który chce, żeby było po prostu miło. Nie rozgniatajcie spotkanego na chodniku żuczka, nie patrzcie na mękę osy odbijającej się od szyby, szepnijcie laureatkom Nobla "moje uszanowanie", gdy rozstawiacie octową pułapkę przy misce z owocami - mimo ich uciążliwości, są pięknym i ważnym elementem naszego świata. 

[Recenzja została po raz pierwszy (29.12.2019) opublikowana na LubimyCzytać pod pseudonimem Kazik.]