Miecz przeznaczenia recenzja

„Miecz przeznaczenia”, podobnie jak „Ostatnie życzenie”, jest zbiorem luźno powiązanych ze sobą opowiadań fantasy stanowiących wstęp do cyklu o wiedźminie Geralcie z Rivii, zwanym też Białym Wilkiem. W „Granicy możliwości” wyruszamy wraz z kompanią śmiałków zapolować na smoka, którego niedawno widziano nad pastwiskiem pod Hołopolem. „Okruch lodu” to z kolei burzliwa historia związku Geralta i Yennefer. W opowiadaniu „Wieczny Ogień” wiedźmin spotka dopplera (zwanego też mimikiem),niezwykłe stworzenie potrafiące zmieniać postać i czyniące to tak dokładnie, że nie sposób poznać, kto jest oryginałem, a kto podróbką. W historii „Trochę poświęcenia” Geralt zmierzy się z zagrożeniem kryjącym się w morskich czeluściach, a także doświadczy, czym jest poświęcenie. W przedostatniej opowieści – „Miecz przeznaczenia” – trafi do Brokilonu, sanktuarium driad, niosąc poselstwo ich przywódczyni, a przy okazji odnajdując swoje przeznaczenie. Ostatnia historia pt „Coś więcej” nawiązuje do opowiadania z „Ostatniego życzenia” pt „Kwestia ceny”, w którym po raz pierwszy mowa była o Prawu Niespodzianki. Teraz mamy okazję przyjrzeć się wypadkom poprzedzającym wydarzenia rozgrywające się w „Kwestii ceny”, a także dowiedzieć się, jak dalej potoczyły się losy dziecka Niespodzianki.
Każda książka z cyklu o Geralcie to nie tylko proste opowiadania. Przedstawiają one przede wszystkim uczucia, jakie targają każdą z postaci. Geralt często podejmuje decyzje natury moralnej. Czytelników skłania to do namysłu, co oni zrobiliby na jego miejscu. Pisarz kreując świat, wzorował się na średniowieczu oraz powszechnie znanych baśniach, np. w opowiadaniu „Granica możliwości” widoczne jest nawiązanie do Bazyliszka. Jednak Sapkowski nie splagiatował tych ikon kultury. Sprytnie i po mistrzowsku napisał opowiadanie jedyne w swoim rodzaju.
Książka ta jest idealna do miłego spędzenia czasu, czytając ją przenosimy się do innego świata, świata pełnego piękna, ale też i okrucieństwa oraz zabobonu. Nawet osoby nie przepadające za gatunkiem fantasy docenią kunszt autora oraz osobowość wykreowanego przez niego Geralta i innych postaci. Każdy z bohaterów różni się charakterem, co często powoduje utarczki między nimi, napędzając fabułę. Jeżeli doda się do tego umiejętność ukazywania przez Sapkowskiego nawet najtrudniejszych cech psychiki ludzkiej w tak prosty i zarazem ciekawy sposób, to „Miecz przeznaczenia” okaże się książką jedyną w swoim rodzaju.