Niespokojna krew recenzja

"Niespokojna krew" to moje pierwsze spotkanie z twórczością Rowling inną niż seria o młodym czarodzieju. Utwierdziło mnie to w przekonaniu, że mamy do czynienia z dobrą pisarką, która może nam opowiadać długo i o niczym, a my i tak będziemy tym oczarowani. Śmiało po książkę mogą sięgać osoby, które nie znają wcześniejszych przygód pary detektywów. Są kilka razy wspominane wydarzenia z przeszłości, ale ich nieznajomość nie przeszkadza w zrozumienia aktualnie prowadzonych spraw.

Główni bohaterowie to Cormoran Strike, znany i szanowany pan detektyw, oraz Robin Ellacott, jego młodsza partnerka, którą niestety nie wszyscy traktują z równym szacunkiem, ale Robin generalnie ma to gdzieś i po prostu robi swoje (co bardzo mi się w niej podoba). Agencja detektywistyczna dostaje sprawę zaginięcia Margot Bamborough, co wydarzyło się 40 lat temu. Sytuacja od początku wydaje się beznadziejna, tym bardziej, że policjant, który się tym kiedyś zajmował przechodził akurat załamanie psychiczne, a część świadków już nie żyje, ale para detektywów i tak podnosi rękawicę.

I tak rozpoczynamy naszą roczną podróż (w przełożeniu na miarę książkową to prawie 1000 stron) i powolne zbieranie okruszków, z których może ułoży się jakiś obraz. Musiałam się przyzwyczaić do tempa tej opowieści. Tutaj nie ma nagłych zwrotów akcji, pościgów, wybuchów, laserów 😅 Ta książka uzmysłowiła mi, jak żmudnym zajęciem para się detektyw. Godzinne obserwacje miejsc, próby odtworzenia biegu wydarzeń, mając do dyspozycji wyłącznie suche informacje z dawnych zeznań policyjnych, długie rozmowy z różnymi ludźmi, przy czym większość nie jest do nas przychylnie nastawiona - trzeba posiadać wiele cierpliwości i uważności, żeby odkryć prawdę. Autorka opisała tę pracę w taki sposób, że kiedy już weszłam w ten świat, to poczułam się, jak jedna z pracownic agencji. W czasie rzeczywistym, kiedy akurat nie czytałam książki, myślałam w kółko o tej zagadce, czekałam na kolejne rozdziały, kolejne rozmowy, z nadzieją, że znowu dostaniemy jakąś wskazówkę, co robić dalej.

Jest tutaj ogrom postaci pobocznych, ale jakimś sposobem nie gubimy się w nich, detektywowi sami co jakiś czas przypominają sobie, kto był kim. Poza życiem zawodowym bohaterów, jest też bardzo dobrze nakreślone ich życie prywatne, czytelnik tak się do nich zbliża, że nie dziwię się osobom, które potrafią czytać części tej serii jedna po drugiej, mimo że każda to objętościowo solidna cegła.

Książka mi się podobała, wciągnęła mnie, pozwoliła się zrelaksować wbrew ciężkiej tematyce. Polecam osobom, które lubią czasem się oderwać od rzeczywistości przy powieści detektywistycznej i powoli smakować kolejne strony.