Bezsenność recenzja

Jeszcze chyba nigdy tak nisko nie oceniłam żadnej książki Mistrza 🙈 Choć styl autora nie pozwala się nudzić nawet podczas czytania najmniej ciekawych fragmentów, to jednak całościowo mnie ta książka totalnie nie urzekła. Ale do rzeczy!

Ralph Roberts, emeryt ze spokojnego miasteczka Derry, przeżywa życiowy dramat. Po długiej, męczącej chorobie, umiera jego żona. Mężczyzna, mimo iż nie dopuszcza do siebie myśli, że mógłby cierpieć na depresję, jednak ewidentnie nie radzi sobie w nowej, samotnej rzeczywistości. Zaczyna cierpieć z powodu nękającej go bezsenności. Choć stosuje wszelkie możliwe sposoby na walkę z dolegliwością, problem jedynie z dnia na dzień się pogłębia. Kiedy zaczyna widzieć aury i jakieś dziwne smugi energii pozostawiane przez ludzi, zaczyna podejrzewać siebie o chorobę psychiczną. Ma jednak opory przed pójściem do lekarza, który nie uchronił przed śmiercią jego ukochanej żony.

Czarę przelewa moment, kiedy zaczyna widzieć dwóch małych doktorów; dziwnych osobników, którzy, zdaniem Ralpha, mają niecne zamiary. Czy mężczyźni są prawdziwi, czy stanowią jedynie wytwór zmęczonego umysłu? Czy Ralph jest, tak jak sądzi, osamotniony w swoich doznaniach?

Pomysł na fabułę jest naprawdę niezły. To zatarcie granicy między jawą a snem może przyprawić czytelnika o zawrót głowy. Co dzieje się z nami po śmierci? Kto decyduje o tym kiedy i w jaki sposób kończymy swoją podróż w znanym nam życiu? Poziom odjechania w tej książce osiągnął absolutne ekstremum. I choć to właśnie cenię w powieściach Kinga, to niezwykle sprytne pomieszanie rzeczywistości z elementami fantastycznymi, tak w "Bezsenności" miałam problem, żeby to ugryźć. Z jednej strony z fascynacją czytałam o panach życia i śmierci, rozgryzałam ich sposób myślenia i podejścia do ludzi, tych zwanych w książce "krótkoterminowymi". Z drugiej jednak miałam poczucie przekombinowania, napchania na siłę zbyt dużej ilości wątków. To nie był stracony czas, jednak na listę top książek autorstwa Kinga zdecydowanie tej pozycji nie wpiszę. Może kiedyś jeszcze do niej wrócę, by porównać odczucia 🙂