Jeszcze nie dzisiaj recenzja

Jeszcze nie dzisiaj Sergiusza Sawina zaintrygowała mnie od samego początku. Znajdujący się na tylnej okładce opis od wydawcy ostatecznie przekonał mnie do wyboru właśnie tej pozycji.
O czym jest ta książka? O losach bezdomnego Doka, który swój czas poświęca na ratowanie innych. O Majce, młodej dziennikarce, która poszukuje historii wartych do opowiedzenia. Ale także o Sherlocku bystrym chłopcu, którego centrum dowodzenia stanowi naprzemiennie dom dziecka i oddział onkologiczny. W końcu też o Nucie, Piotrku, Ali, Dawidzie, Truskawce i wielu innych. Wątków jest tutaj wiele, jednak nie ma się czym martwić - później łączą się one w jedną spójną całość.

Jeszcze nie dzisiaj jest właśnie ową szansą na coś dobrego. Patrząc na nią zupełnie od kuchni, nie można jej nic zarzucić. Ze stylem pisania Sergiusza Sawina spotkałam sie po raz pierwszy, jednak już po kilku stronach wiedziałam, że nie ostatni. Wyróżnia się on nie tylko lekkością, ale także bijącymi od autora doświadczeniem i mądrością życiowa. Nie w wielu książkach udało mi się znaleźć tak ogromną liczbę cytatów wartych zapamiętania (część z nich znajduje się tutaj). Akcja początkowo rozwija się powoli. Jednak z kolejnymi wydarzeniami zaczyna robić się coraz bardziej intersująco. Zakończenie jest dość przewidywalne, jednak w tej powieści to nie fabuła jest najważniejsza. Zdecydowanie schodzi ona na drugi plan.
Co ujęło mnie w tej książce? Przekaz. Wartości. Miłość. Troska. Książka Jeszcze nie dzisiaj na pierwszy rzut oka mogłaby stanowić jedną z wielu powieści wartych przeczytania. Jednak historia w niej zawarta posiada drugie dno, wymagające głębszej refleksji. Autor pokazuje nam wiele historii bezdomnych, zwracając jednocześnie uwagę na podstawowe życiowe wartości, o których wielokrotnie zapominamy.
Pokazuje, że w dzisiejszym świecie można łatwo się pogubić, a tym samym zatracić to co jest najcenniejsze. Co więcej, stanowi ona pośrednią prośbę aby spojrzeć na każdego człowieka jako na indywidualną istotę.

Jeszcze nie dzisiaj wielokrotnie mnie wzruszyła. Zdecydowanie pomogła mi spojrzeć na codzienne życie z innej perspektywy. Zastanawiający jest fakt, jak jedna książka, wybrana "w ciemno" mogła wywrzeć aż tak wielki wpływ. Teraz mam tylko dwie prośby. Do ludzi: o większą empatię. Do pisarzy: o więcej takich książek.

Dziękuje Panie Sergiuszu.
Karolina

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl