Baron recenzja

"Baron" Krzysztofa Jóźwika to książka, która uderza jak fala zimnej wody – najpierw szokuje, potem obezwładnia, a na końcu zostawia z pytaniami, które nie dają spokoju. Od pierwszej strony miałam wrażenie, że wkraczam do świata, gdzie każdy szczegół ma znaczenie, a zbrodnia to tylko początek znacznie mroczniejszej opowieści. Nie jest to kolejny thriller na leniwe popołudnie – to literacka układanka, która wymaga od czytelnika pełnej uwagi i nie pozwala odłożyć książki, zanim nie pozna się wszystkich odpowiedzi.

Kiedy skończyłam czytać "Barona", miałam wrażenie, że wciąż stoję nad brzegiem tej mętnej wody, w której znaleziono ciało młodej kobiety. Ta książka nie tylko wciągnęła mnie w mroczne zaułki Puław, ale sprawiła, że zaczęłam się zastanawiać, ile tajemnic czai się pod pozornie spokojną powierzchnią codzienności.

Krzysztof Jóźwik stworzył kryminał, który przypomina układankę z milionem drobnych, z pozoru niepasujących do siebie elementów. Jednak w momencie, gdy zaczynasz dostrzegać wzór, fabuła wbija cię w fotel. Okaleczone ciało, brutalne zbrodnie, tajemnicze powiązania z lokalnymi biznesmenami – wszystko to splata się w historię, która pulsuje brutalnością, ale nie epatuje nią bez powodu. Każda scena ma tu swój sens, każde słowo trafia w punkt.

Główni bohaterowie, Ewa Jędrycz i Hubert Zaniewski, to duet, który nie daje o sobie zapomnieć. Ewa, z jej wewnętrznymi rozterkami i determinacją, to nie tylko policjantka – to kobieta, która zmaga się z cieniem, jaki rzuca na nią przeszłość. Hubert z kolei jest jak ciemna chmura – nieprzenikniony, pełen napięcia i sprzeczności, a jednocześnie ludzki. Razem tworzą parę, która przypomina mi ścieranie dwóch odmiennych sił – chaosu i porządku.

Jóźwik nie prowadzi fabuły za rękę – rzuca nas na głęboką wodę. Każdy trop, każda rozmowa, każdy element tej historii ma drugie dno, a rozwiązanie wydaje się zawsze o krok dalej, niż się spodziewamy. Lubię książki, które zmuszają mnie do myślenia, a "Baron" jest właśnie jedną z tych powieści – zamiast gotowych odpowiedzi, dostajemy skomplikowaną, gęstą sieć powiązań.

Szczególnie uderzyło mnie, jak głęboko autor wnika w świat przestępczości – gangi narkotykowe, krwawe porachunki, mroczne interesy, które rzucają cień na szanowane nazwiska. Czytając, miałam wrażenie, że stoję w dusznym pomieszczeniu pełnym niepewności, z napięciem, które niemal można było kroić nożem.

Finał? To literacki nokaut. Gdy już myślisz, że wszystko wiesz, Jóźwik robi zwrot, po którym zaczynasz widzieć całą historię w zupełnie innym świetle.
"Baron" to powieść, która zostaje z tobą na długo.